Ο Μ. Αλέξαντρος επήγε για τα’αθάνατο νερό. Είχε ένα άλογο και μπήκε σε μια σχιμάδα που ανοίγανε δυο βουνά. Επήρε το αθάνατο νερό, εκλείσανε τα βουνά ίσα-ίσα την ουρά του αλόγο του. Επήγε στο σπίτι του και το φύλαξε, αλλά η αδερφή του δεν ήξερε τι ήτανε και το πέταξε πάνω σε μια αγριοκρεμμύδα (τη λέμε ασκληθιά). Από τότε το φυτό αυτό μένει αθάνατο. Όταν ο Μ. Αλέξαντρος εγύρισε σπίτι του εζήτησε το νερό. Η αδερφή του του είπε ότι το πέταξε κι εκείνος εστενοχωρήθηκε. Έγινε Γοργόνα η αδερφή του από το κακό της κι από τότε ταξιδεύει στους Ωκεανούς. Όταν δή κανένα καράβι, ρωτάει αν ζή ο Μέγας Αλέξαντρος. Ο καπιτάνιος πρέπει να της πή : Ζή και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει ! Αν δεν πή έτσι, αλλίμονό του!