Το Ζώπηον
Ο Σατσελλάρης ο Χουρδάς μούπεν : έναν μεσημέρι ηρκούμεστε που τόμ Βαθύ (τοπωνύμιον) και σαν είμεστε γκόμα στ'ανεβόλεμα (ανήφορο) της Πη(γ)ής (η κορφή του βουνού), η(δ)ίψασεν η κουνιάδα μου κι ήπηεν να ψή νερό που το πη(γ)άιν πούναιν 'κειάμεσα στο μιάλο λαγγά(δ)ι, κι ήτον μαλαμένη (στα έμμηνα) κι ηστράβωσεν της τα μμάgια το Ζώπηον του πη(γ)αgιού και (δ)εν εί(δ)ασιν 'κόμα θαράψα.
Place recorded
ΚάλυμνοςRecording year
1958Source
Γιάννης Ζερβός, Ιστορικά παραμυθολογήματα, προλήψεις, στοιχεία, κακά πνεύματα, παραδόσεις, Δωδεκανησιακό αρχείο 3, Κάλυμνος, 1958, σελ. 255Collector
Source index and type
Δωδεκανησιακό Αρχείο, 3, ΠεριοδικόItem type
ΠαραδόσειςTEXT