Η καλή του Τσακνή μου ‘πεν:μια φορά είμεστε στη Συκάτη κι ηλωνέβγαμε και η Ψαραίνα επήεν για νερό στο πη(γ)ά(δ)ιν της Συκάτης κ’ί’ ήτον μαλαμένη τα’ ευτύς ξεράτθηκεν το πη(γ)άιν, τα’ ιαί σίντας ήρτεν στο σπίτιν της, ήμεινεν ο κόσμος τρείς ημέρες (δ)ιψασμένος κι ηπα(γ)αίναν τ’σ’ ηπαίρναν νερόν που τα Σκάλια ύστερις πο τρείς ημέρες τα’σιά που κάθουντον η κόρη ήρτεν ένας Αράπης που τα σείλη του ηγγίσασιν ω ςτα γόνατα τσι είπεν της : ά(ν) (δ)εν μου φέρεις το νερό, θα σε σκοτώσω, γιατί (δ)εν νταγιαντώ τη ζίψαν, τρείς ημέρες (δ)ιψασμένος. Ο λαός (δ)εν τω ήξερεν, πως πήεν μαλαμένη στο πη(γ)άιν τα’ι’ ηξεράτθηκε και σίντας τόμαθε, πήρεν τόμ Παπά Σωφρόνιο γκαί τον Αι-Ζώρ’ζη τσι ήκαμεν αγιασμό με τζυό αγιασμούς ήτον γκόμη το πηάιν ξερό, πάνω στον τρίτον είπεν ότι : ή να πλέψεις ή να χαθής ευτύς ήπλεψεν ο Άις- Ζώρζης στο νερό τσ’ι’ η Μαρία η Ψαραίνα ηπέθανεν γκείνη την ώρα. Στου Λόφου το πηάι βρίσκαν μιάν άσεντρα κ’ι’ ήτο σαν βοκαρόπουλο κι ηχλιμέντριζε κ’ι’ ηπάαιννε, κ’ι’ είταν το στοιχειό του πη(γ)αgιού. (Μαλαμένη=είχε τα έμμηνα, βοκαρόπουλο= σα βοκάρι-δοκάρι(δοκός) μεγάλη.