‘Δράκοντα μεγέθει μέγιστον, ούπερ ούν και τον σκριγμόν επεφρίκεσαν κι την Χίον κατοικούντες. Οι Δράκοι φαίνεται ότι έχουσι και οικογενείας. Ζώσι μετά των γυναικών και τέκνων των. Η γυνή των ονομάζεται δράκισσα ή δρακόντισσα, τα τέκνα των δρακόπουλα, τα οποία ομοιάζουσι κατά την θηριωδίαν προς τους γονείς των. Ένεκα της υπερανθρώπου δυνάμεως των δράκων λέγεται και η παροιμία. Και δράκου ρίζα να χη τίποτε δεν κάνει, όπερ και αλλαχού λέγεται έχει δύναμη δράκου. Και όμως ενώ οι δράκοι τοιαύτην έχουσι δύναμην, ώχ ήττον η πονηριά των ανθρώπων καταβάλλει αυτούς. Ούτως ο σπανός εις το παραμύθιον, όπερ αναγράφει ο Λελέκος κατώρθωσε να κατανικήση τους δράκους. Αλλ εκτός του παραμυθίου τούτου και το εξής καταδεικνύει οίαν δύναμην έχει ο άνθρωπος. (Έπεται παραμύθιον το σαλόπαιδο και ο σπανός). (Χίον κατοικούντες= Αιλ. Περί Ζ 16, 39) ( Έχει δύναμη δράκου= Εν Μάνη δεν ονομάζουσι τ’ αβάπτιστα τέκνα δράκους, άλλ’ από του ονόματος του πάππου των ή της μάμμης των.) (Λελέκος= Επιδόρπιον Α σελ. 274-281)