Αι περί στοιχείων και ξωτικών δοξασίαι του Καρπαθιακού λαού πιστεύοντος ότι ενδιατρίβουσιν εις σκοτεινά σπήλαια, φρέατα, πεπαλαιωμένα δένδρα, οικοδομάς και χαράδρας υπό πολλάς μορφάς ζώα, όφεις τρικεφάλοι ή επτακεφάλοι, είνε ήττον συγκεχυμέναι, διότι εις μεν τους λεγομένους ελαφρόστοιχους τους περί πολλού λόγον περί αυτών ποιουμένους εμφανίζονται ηπίως και ακινδύνως υποβοηθούντες μάλιστα εις τας εργασίας αυτών, εις δε τους βαρύστοιχους εμφανίζονται υπο μορφήν μαύρου αράπη ή αγριωπού γίγαντος επιφόβου και κακοποιού δαιμονίου, και θησαυρών αμυθήτων φύλακος αεννάου, των οποίων ίνα γίνη τις κάτοχος δέον να διατηρήση μυστικήν την ανακάλυψιν, άλλως το μάλι γίνεται κάρβουνα ‘’άνθρακες ο θησαυρός’’ αλλ’όμως οι μαύροι κύνες και αι μελανολαβείς μάχαιραι παρακωλύουσι την κατά των ανθρώπων επίδρασιν αυτών. Εις πολλά μέρη επίφοβα εις τα οποία υποτίθεται ότι ενεδρεύουσι τα τοιαύτα κακοποιά πνεύματα ‘’στοιχειομένα’’ δεν εισέρχονται ελευθέρως οι άνθρωποι, αλλ’ούτε δένδρα πεπαλαιωμένα αποκόπτουσιν αφόβως, και εν τη κατ’ανάγκην αποκοπή τοιούτων εναποθέτουσιν επί του αποκοπέντος κορμού λίθον τινά ίνα αποφύγωσι την οργήν του στοιχείου. Εν εκάστη κατοικία εμφωλεύει στοιχείον αγαθόν ή πονηρόν, όταν δε συμβαίνη θάνατος των βρεφών εν αυτή ‘’δε ε(δ)έχτη το στοιχειό’’, διό μετοικώσιν εν άλλη τοιαύτη. Επί δε των θεμελίων νέας οικίας θέτουσιν αργυρούν νόμισμα και περιχύνουσιν αίμα σφαγέντος μέλανος πτηνού ή ζώου, ‘’ να στοιχειώση αγαθόν στοιχειόν’’.