Ο Αράπης του Παλιόπυργα

Σ τον Παλιόπυργα είναι ένας αράπης και φυλάει τα φλωριά ενού πασά. Την νύχτα τα βγάζει όξου και τα βοσκάει έχει ‘ς το κεφάλι του ένα χαρανί και ‘ς τα χέρια του κρατεί μια σκλίτσα από μέσα πο το χαρανί βγαίνει πρώτα μια φωτιά κ’ ύστερα αυτή η φωυιά γίνουνται τρείς. Μπρός πάει αυτός, βροντάει το χαρανί από τα’ αρβάλια που χτυπούνε απάνου, κι’ από πίσου κιουλάνε τα φλωριά κατά το βρόντημα και γίνεται μεγάλη βουή. Αν τύχη και τον απαντήση κανείς πρέπει να λακήση, γιατί αν τόνε πιάση ο αράπης τον σκοτώνει με τη σκλίτσα του. Άμα πάλι κανείς τόνε φτάση από πίσου δεν έχει να φοβηθή καθόλου, γιατί ο αράπης πίσου δε στρίφει τότενες χαράζει ένα σταυρό κατά γής και όσα φλωριά σκοντάψουνε’ς το σταυρό μινέσκουνε σε κείνο το μέρος, ή άμα έχη κανένα σκουτί και το πετάξη, όσα πλακώση μινέσκουνε κεί. Και άλλως : Όντες ήμαστε παιδιά πηγαίναμε πρωί πρωί ‘ς τον Παλιόπυργα και ψάχανε να βρούνε φλωριά, γιατί μας λέγανε πως εκεί ήτανε ένας αράπης και την νύχτα έβγαζε και βόσκαγε τα φλωριά που φύλαγε και όσα σκοντάφτανε μινέσκα κεί. (Περί του αράπη φύλακος θησαυρού βλ. Πολίτου Παραδ. Αρ. 428-431 και σελ. 1046-7.)