Στη Σύρα έχελ φαντάσματα πολλά. Και στο σπίτι μας είχε έναν αράπη. Εμείς δεν τον είδαμε ποτέ, η μητέρα μας όλα μας τα παιδιά εκεί τα’ ανάστησε. Εμένα πότε –πότε κειά που κοιμούμουνα μ’έπιανε μια ανατριχίλα και μου φαινόταν πως με τράβαγαν απ’ τα μαλλιά. Αυτή που τα’αγόρασε όμως από μας τον είδε. Στο σπίτι μας, μες στην κουζίνα είχαμε ένα ντουλάπι κι’ από κάτω απ’το ντουλάπι είχαμε ένα αμπάρι και βάζαμε κάρβουνα μέσα. Λοιπόν εκεί δά, εμείς δεν τον είδαμε ποτέ- τον είδε τον Αράπη η γυναίκα που τ’ αγόρασε και καθόνταν επάνω στ’ αμπάρι ο Αράπης και δεν την άφηνε να μπή μέσα. Ήταν αγριεμμένος και σηκωνούνταν να την αρπάξη, να τήνε δείρη. Ήρθε εκείνη και μας φώναξε : Ελάτε να τον ιδήτε που κάθεται επάνω στ’ αμπάρι. Εμάς μας ήθελε ο Αράπης, δεν μας πείραζε γιατί το χτίσαμε από θεμέλιο το σπίτι, αλλά εκείνη που τ’ αγόρασε δεν την ήθελε.
Place recorded
ΣύροςRecording year
1939Source
Λ. Α αρ. 1378, σελ. 138 Γ.Ταρσούλη, ΣύροςCollector
Source index and type
1378 Γ, Αρχείο χειρογράφωνItem type
ΠαραδόσειςTEXT