Ο Νικόλας ο Μπιλλήρης πριχού να ένη (γίνει) ή σύση ( χύση-κατακλυσμός) κ’ ι ‘ έν ήτο (δεν ήταν) να κοπή η Πεζούλα του Πιθαργιού κ ‘ αί μπορούσαν κ ‘ ι ‘ ηκατέβαιναν κάτω στο σπήλιο ,ήβρεν μιάν ζιστέρνα (στέρνα) μ’ένα μάρμαρο στα σείλη(χείλη), κ ‘ ι ‘ ησκάλισεν με το ραβδίν του κάτω κ ‘ ι ‘ ήκουσε-ν-λιλλίρισμα φλουρζιών(φλουριών) κ’ ι ‘ ηγουλιάστη (δείλιασε σαν από στοιχειό) και του ‘ρτεν (ήλθε) παραβάρεη, που ‘σεν εεί (είχε δεί) τις κρικέλλες με το τα’σοινί (σκοινί) και το ρασί (μάλλινο χράμι) της κούνιας , πούστεκεν γκόμη που τον γκαιρόν του Θανατικού κι’ ήκοψεν όξω. Πιθάρι=τοπωνύμιον.