-Επειδή άνθρωποι τριαμμάτες δεν υπάρχουν υπολογίζω πως <οι εξωτικοί άνθρωποι> με το κόκκινο μαντήλι, που έφθασαν στον Άγιο Μύρωνα ήσαν στρατεύματα Γενιτσάρων, που στάλθηκαν στην Κρήτη περί το 1800, η σκληρότης των οποίων στάθηκε πρωτοφανής για τους Κρητικούς. Ο φόβος και η φήμη τους ήθελαν τριαμμάτες. Το μαντήλι υποθέτω θα ήταν απαραίτητο εξάρτημα της στολής όπως λ.χ το μαντήλι των προσκόπων. (τριαμμάτες= Εις το Λεξικόν Ελευθερουδάκι αναγράφεται η λέξις Τριαμμαθιά, χωρίς ιδιαίτερον τι. Η Δίς Εσθήρ Τοράκι από το χωρίον Σκλαβοπούλα της Κρήτης, την οποίαν παρεκάλεσα, με πληροφορεί ότι η Τριαμμαθιά είναι μια μεγάλη σπηλιά με στενή είσοδο, σε απόσταση 2 περίπου ωρών από τη Σκλαβοπούλα. Μέσα σάυτή τη σπηλιά θρυλείται ότι εζούσαν άνθρωποι τριαμμάτηδες. Όποιος περνούσε απ’εκεί τον πιάνανε και εχάνετο πλέον. Κάποτε δυο γυναίκες έτυχε να περνούν απ’εκεί κοντά τη νύχτα και είδαν φώς. Ενόμισαν ότι εκεί ήσαν βοσκοί κι’ επήγαν να περάσουν τη νύχτα. Αλλά αντί για βοσκούς είδαν άγριους τριαμμάτες και καζάνια με ανθρώπινα κορμιά να βράζουν. Να φύγουν ήταν αδύνατον. Είπαν τότε στους τριαμμάτηδες ότι θέλουν να χύσουν το νερό τους και αυτοί τις έδεσαν με σκοινιά και τις άφησαν να βγούνε έξω, αλλά τις άκρες των σκοινιών τις κρατούσαν αυτοί από μέσα. Οι γυναίκες τότες άμα βγήκανε έξω ελυθήκανε και δέσανε τα σκοινιά σε κάτι θάμνους, για να παρουσιάζουν αντίσταση και έφυγαν. Τρέχοντας έφθασαν σε ένα χωργιό, διηγήθηκαν τα καθέκαστα και πήγαν κι’άλλοι από τα γύρω χωργιά και βάλανε φωθιά στην είσοδο της σπηλιάς και τους κατέκαυσαν. Έτσι εξωλοθρεύτηκαν οι τριαμμάτες.)