Δγιατί ψοφά η μέλισσα σαν δαγκάση κανένα
Όνταν εμιλούσασιν τα ζά, η μέλισσα είπεν μια μέρα στο Θεό. Έχω κουράγιο, Θεέ μου, να γεμώννω κάθε χρόνο μιαν βυτίνα μέλι, μα να μου δώσης το δικαίωμα, σαν γιακκάσω κανένα άνθρωπο, να πεθαίνη. <Όχι!> της είπεν ο Θεός. <Κάμνε όσο μέλι μπορείς, μα σαν γιακκάσης κανένα, θα ψοφάς>. Από τότες η μ’ελισσα σαν γιακκάση κανένα άθθρωπο, μένει το κεντρούνι της εκεί που θα κεντήση, ξεκοιλιάζεται και ψοφά. (ζά=ζώα,γιακκάσης=δαγκάση)
Place recorded
ΡόδοςSource
Αναστ. Βρόντη, Ροδιακά Λαογραφικά, τόμ. ΙΒ, σελ. 207, αρ. 1Collector
Source index and type
Ροδιακά Λαογραφικά, ΙΒ, ΒιβλίοItem type
ΠαραδόσειςTEXT