Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ο τραγικός Γκίωνης

Δύο ωραίους θρύλους μας αποστέλλει από την γραφική Καλοσκοπή ο αναγνώστης μας κ.Γ.Πριόβολος.Ο ένας αναφπέρεται εις το περίεργον νυκτοπούλι,τον μονότονο τραγουδιστή των ήσκιων,τον Γκιώνη.Ποιος δεν ξέρει το μονότονο,αλλα και τόσο συμπαθητικό λάλημα του μέσα στους πυκνούς κλάδους των δένδρων ; -Γκιώνη! Γκιών! Γκιώνης,λοιπόν, μας λέγει ο θρύλος,δεν είνε το όνομα του πουλιού. Είνε ο ήχος του λαλήματός του,που του δόθηκε για όνομα απ’τους ανθρώπους.Γκιώνης ήταν ο χαμένος αδελφός του και αυτού το όνομα φωνάζει νύχτες χειμωνιάτικες και νύχτες καλοκαιριών. –Γκιώνη! Γκιών!. Οι Θεσσαλοί υποστηρίζουν πως η τραγική ιστορία των δύο αδελφών έγινε επάνω στο γραφικό βουνό της Γκιώνας και πως αυτής το όνομα έφερε ο χαμένος αδελφός.Αλλά και οι κάτοικοι των άλλων επαρχιών της χώρας μας βεβαιώνουν ότι η τραγική ιστορία συνέβη στα κοντινά τους βουνά.Ότι και να συμβαίνη, η αλλόκοτη ιστορία των δύο αδελφών παρίσταται ως εξής : Ήσαν δυό αδέλφια τσοπανόπουλα,ξακουστά για την ωμορφιά τους,την τιμιότητα τους και την αγάπη που το ένα έτρεφε στο άλλο.Αμέτρητο ήταν το κοπάδι τους και τα άλογά τους δέκα τρια.Ο ένας αδελφός μυστικό δεν κρατούσε από τον άλλο.Μα συνεμπήκε κάποτε ο δαίμονας του έρωτα.Μια τσοπάνισσα,χήρα ώμορφη και αμαρτωλή,αγάπησε ο μεγαλύτερος.Την έκαμε δική του. Η χήρα όμως ωρέχθηκε και τον μικρόν αδελφό,τον ωμορφότερο,τον Γκιώνη. Μα εκείνος που ήξερε πόση ο μεγάλος του αδελφός έτρεφε λαχτάρα για την ωμορφιά της,απέκρουσε τις χάρες του κορμιού της.Τι δεν έκαμε η χήρα για να τον ξετρελάνη.Πόσες φορές δεν έπεσε τάχα από λάθος,από σκόνταμα στην αγκαλιά του.Πόσες φορές δεν γυμνώθηκε μπροστά του στο ποτάμι όταν πότιζε τα πρόβατά του ο Γκιώνης,κάνοντας τάχα ότι δεν τον είχε ιδή.Στο τέλος η κακή γυναίκα βλάθηκε να ρίξη σε διχόνοια τα δυο αγαπημένα αδέλφια.Μ’αυτήν την κακία ένα δείλι έφθασε στην στρούγκα τους.Πήρε δίχως να την ιδούν ένα από τα δέκα τρία άλογα,πήγε και το έκρυψε σε μια βαθειά ρεματιά και ξαναγύρισε κατά το βράδυ στην στρούγκαΒρήκε εκεί τον ερωτευμένο μαζί της αδελφό και του σφύριξε στ’αυτί τη συκοφαντία. –Σε κλέβει ο αδερφός σου.Σου πούλησε ένα άλογο.Μέτρησέ τα. Την πίστεψε μέσα στο μεθύσι της αγάπης του. Βγήκε και μέτρησε τα άλογα.Ήσαν δώδεκα και ασυλλόγιστα εκάλεσε τον καημένο τον Γκιώνη και τον σκυλόβρισε : -Τα’άλογο Γκιώνη, τα’άλογο!Τα σκυλιά δεν γαύγιζαν,κλέφτης δεν ήρθε.Εσύ θα ξέρης τι έγινε το τσίλικο το άλογο! Πειράχτηκε ο φιλότιμος ο Γκιώνης. Πρώτη φορά άκουσε τέτοια προσβλητικά λόγια από τον αδελφό του. Τον έλεγε πως ήταν κλέφτης. –Θα το βρώ,του φώναξε,αλλά το κρίμα νάνε στο λαιμό σου ότι και να μου συμβή. Καβαλλίκεψε ένα από τα καλύτερα του και ρίχτηκε στα ρουμάνια και στα φαράγγια για να βρή το χαμένο άλογο.Βαθειά ήταν τα σκοτάδια της νύχτας κατά τα μέρη που περνούσε και όταν πια ξημέρωσε αντί να γυρίση ο Γκιώνης γύρισε μόνο το άλογο του,χτυπημένο,καταματωμένο. Σ’ένα κρημνό είχε πέσει από τα σκοτάδια της νύχτας και είχε σκοτωθή ο Γκιώνης. Κομμάτια τον έφεραν στην στρούγκα κάποιοι στρατοκόποι και ένας χωρικός έφερε και το χαμένο άλογο.Είπε ακόμη στον αδελφό του Γκιώνη τι είχε ιδή.Την χήρα δηλαδή,το περασμένο σούρουπο,να κρύβη εκεί στη ρεματιά το χαμένο άλογο.Αλλοφρόνησε τότε ο αδελφός του σκοτωμένου Γκιώνη,για το κακό που είχε κάμει στον αγαπημένο του αδελφό εξ αιτίας της αμαρτωλής. Κατάλαβε πως τον είχε προσβάλει,πως προκάλεσε το θάνατό του. Βαρύ ένοιωθε να τον πιάζη το κρίμα και πήρε τα όρη σκούζοντας : -Γκιώνη! Γκιώνη! Και ο δίκαιος θεός για να μην έχη ποτέ ανάπαυσι τον μεταμόρφωσε σ’ένα παράδοξο πουλί,που κάθε νύχτα φωνάζει τον αδικοσκοτωμένο και συκοφαντημένο αδελφό του : -Γκιώνη! Γκιών!

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής