Πολλά μικροζωΰφια και άλλα αντικείμενα της φύσεως λάμπουσιν ως πήρ' εν καιρώ νυκτός φέροντα ηλεκτρισμόν. Ταύτα βλέποντας οι χιδαίοι νομίζουσιν οτι είναι φυτά χρυσά και θεωρούσι τηην απόκτησιν αυτής ως απόκτησιν μεγάλου θησαυρού. (Ουδείς όμως απέκτησε ποτέ τοιούτον ανύπαρκτον θησαυρόν, όστις μάλιστα αφανίζεται καθ' όσον πλησιάζει τις πρός αυτόν λαμβάνουσιν την φωτεινήν ακτίνων άλλην διεύθυνσιν). Τα τοιαύτα ονομάζουσι λεμπιδόνας (εκ του λάμπω), πιστεύουσι δε ότι όσα ζώα τα ζευθώσι οι οδόντες των καθίστανται επίχρυσοι.