Ο Χριστόν και ο αλμεχτής

Φ' ότε ένας έλμεγεν τα πρό(γ)ατά τ', έναν πρό(γ)ατον ελάγκεψεν έξου κ' εκείνος έτρεξεν να πιάνη αυτό. Ένας γέροντας κι ατός ο Χριστόν έτον – ευρέθεν εκεί και είπεν αυτόν : “Αφ'ς ατό το πρό(γ)ατον ν' αλμέγω και τρώγω εγώ”. Κ' εκείνος ύβρισεν και εκαταγύριαξέν ατόν. Ατότες ο Χριστόν εκατάρωσεν και είπεν : “Εσύ και τα πρό(γ)ατα σ' να γίνεστεν πέτρας”. Και εγένταν πέτρας. Σημ. 'Σαν πρόβατού το εξπηδήση του φράγματος, εν ω αμύλγονται, καταλιμσάνεται τούτο. Ερωτήσας έμαθον τον ανωτέρον μύθον, ο δέ διηγησάμενος διετείνετο οτι ενώζοντό που μαρτύρια των λόγων αυτού. Τον αυτόν μύθον αδιηγήσατό μοι και της Ναυτιλεύς, ότε μέτ' αυτού πορευόμενος εκ Ναυπλίου εις το χωρίον Κοφίνι είδον επί του πρανούς λοφίσκου λίθους παρεμφερείς προς ποιμένα και κύνας και πρόβατα. [εκαταγύριαξέν = τον έδιωξε με ύβρεις].