Στα ταξίματα οι Άγιοι ακόμα είναι ανένδοτοι. Το τάξιμο πρέπει να γένη και γι' αυτό ο λαός της Λέσβου έχει την παροιμία “του μωρού και του Αγίου μην τάξης”. Έχω ακούσει εδώ και πολλά χρόνια την παρακάτω παράδοση. Ένα ζεύγος απ' την Μυτιλήνη έταξε στην Αγιασσώτισα Παναγία τα δυό του βόδια. Η Παναγία τον άκουσε κι έκανε το θάμα της, Όταν όμως ήλθε το Δεκαπενταύγουστο που θα πήγαινε στο τάξιμό του, πήρε τα βόδια του και τραβούσε για την Αγιάσσο. Στο δρόμο, κοντά στις εφτά γούρνες, σταμάτησε να ξεκουραστή και άφησε τα ζωντανά να βόσκουν κοντά στο ποταμάκι εκεί ξαφνικά του ήλθε η ιδέα να μην κάνει όσα έταξε στην Παναγία. Ας μην πάγω τα βόδια μου τώρα, τα πηγαίνω ύστερα απ’ τις δουλειές, τι τα χρειάζεται τα βόδια μια Παναγία. Εδώ τώρα έγινε καινούργιο θάμα. Μόλις γύρισε ο γεωργός να πάρη πίσω τα βόδια, είδε πως τα ζώα είχανε μαρμαρώσει δυό βράχοι σε σχήμα και σε ανάστημος βοδιών σε στάσι ξεκουρασιάς. Ήταν στη θέσι των που έμειναν ως τα τελευταία. Ήσαν δυο πελώριες φυσικές πέτρες που μονιάζουν με ξαπλωμένα βόδια λίγο στο δρόμο Μυτιλήνης – Γέρας και στη θέσι του αναφέραμε παραπάνω.