Μια νύχτα ένας γέρος και μια γριά εγυρίζαν από το ρομάνι φορτωμένοι κάθα ένας μ' ένα κλαδί. Το φεγγάρι ήτο στη γέμωσι του κι έφεγγε σαν την ήμερα. Όταν εφτάσα σ' ένα πηγάδι, εσταμάτησα για να ξεκουραστού και ν' ανεσύρου λίγο νερό να πιούν. Την ώρα που ο γέρος έρριχνε τον κουβά στο πηγάδι για να βγάλη νερό, μπήκε ένα νερόφαλο μπρός στο φεγγάρι κι' εθάμππωσε το φώς του. Ο γέρος κι' η γριά αντί να κάμουν υπομονή να περάση το νέφαλο, εσηκώσα τα δυό τους χέρια κι' εσφακελλώσα το φεγγάρι. Και μονομιάς το φεγγάρι έρριξε τον κάτσουνά του και επήρεν απάνω. Κι ακόμη και τη σήμερον ημέρα φαίνονται κεί μέσα κι' οι δυό τους με τα κλαδιά στο νώμο τους.