Ο ίδιος ο αναγνώστης μας στέλλει επίσης έναν ωραίον… μετεωρολογικόν ας πούμε θρύλο. Αφορά την χιλιοτραγουδισμένη σελήνη. Παιγνιδιάρης μας λέει ο θρύλος ήταν ο ήλιος, αλλά και ερωτευμένος κάποτε με την χλωμή την σελήνη. Αλλά υπερήφανη και ναζιάρα καθώς ήταν μόνον λίγο τον άφηνε να την πλησιάζη. Από τότε της έγινε συνήθεια μόλις ο ήλιος έβγαινε στα βουνά αυτή κρύβεται και μόλις εκείνος εχάνετο να ξαναβγαίνη. Μια θερινή ημέρα όμως που ήταν γοητευμένη από τις ωμορφιές των βουνών έμεινε και την πρόλαβε. Άπλωσε το μακρύ χέρι του και την αγκάλιασε. Αλλά την πήρε τόσο απότομα, ώστε την έκαψε στο πρόσωπο. Της έθιξε το μάτι. Από τότε η σελήνη φαίνεται στον ουρανό σαν να έχη κάποια εγκαύματα. Τότε η σελήνη έτρεξε στον πατέρα του, τον ουρανόν. Έκλαιγε, του είπε τα πάθημα της. Θύμωσε εκείνος και τράβηξε του ήλιου τα αυτιά, Του τα τράβηξε… μάλιστα τόσο δυνατά, μας λέει ο μύθος, που σηκώθηκε πολύ ψηλά και για πολλές μέρες οι άνθρωποι δεν τον έβλεπαν. Τότε όμως είπε και τον πόνο του. – Την αγαπώ την χλωμή την Εκάβη, είπε. Και αν δεν πείσης να την πάρω, θα κάμω μεγάλη τρέλλα, Θα πέσω κάτω στο κενό να σκοτώσω τους ανθρώπους σου, αλλά και να σκοτωθώ. Παρεπονέθη τότε η σελήνη στον μεγάλο αυθέντη των άστρων της νύχτας και της ημέρας στον ουρανό. Εκείνος σαν σοφός και σαν γνώστης του τι συνέβαινε ακριβώς επέβαλε την θέλησι. Με ότι και αν συνέβη απεφάνθη ότι οι δυό τους αγαπώνται. Να γίνουν λοιπόν ανδρόγυνο. Αλλά να τιμωρηθή ο απρεπής ήλιος. Δεν θα βλέπη ποτέ ολόκληρο το κορμί και το πρόσωπο της ερωτευμένης. Πάντα θα το αναζητά και θα το βλέπη λειψό, ποτέ ακέραιο. Μόνο κάθε τόσο σε χρόνια πολλά θα ικανοποιούνται οι πόθοι του. Είνε τότε που γίνεται έκλειψις ήλιου που όλα σκοτεινιάζουν. Χρόνια και χρόνια ετηρήθη και τηρείται η ακατάλυτη απόφασις. Μα εζητήθη κάποτε από την χλωμήν Εκάβη μια νέα χάρις από τον αυθέντη ουρανό. Να συναντάται συχνότερα η περιπόθητη και ναζιάρα με τον θερμόν ήλιο. Έγινε η χάρις και όταν γίνεται έκλειψις σελήνης πάλι ερωτική συνάντησις γίνετε. Ως τόσο τρελλαίνεται ο ήλιος να βλέπη χάρις εις την θεία απόφασι μόλις αυτός βγαίνει στα βουνά εκείνη να βρίσκεται χαμηλά στη θάλασσα. Η καταδίκή του θα συνεχίζεται αιώνια…