Πως κτίστ'κε το μοναστήρ'

Τότε που κτίζαν το μοναστήρ' και σκάβαν τα θεμέλια, βγαίναν όλο φίδια απ' το χώμα. Πήκαν λοιπόν, “Να το κτίσουμε πιό κάτω π' δεν έχ' φίδια και σκεπά”. Και πήγαν πιο κάτω και σκάβαν. Όλη μέρα σκάβαν κι άφησαν το βράδ' τ'ς αξίνες και τα φτυάρια σ' ένα κελλί εκειδανά. Πάνε το πρωί να πιάσουν δ΄λιά, πουθενά οι αξίνες. Ρώταγαν τ'ς χωριανοί, ποιός τ'ς πήρε, ψάχναν απ' εδώ, απ' εκεί, δεν τ'ς βρίσκαν. Με τα πολλά τ'ς ηύραν στο μέρος που σκάβαν πρώτα, εκεί που βγαίναν τα φίδια. “Ε, κάποιος θα κάν' αστεία” πήγαν και ξανάρχισαν. Την άλλη μέρα πάλ' τα ίδια. Τη dρίτ' μέρα λέν “Α, μα θα κρυφτούμ' εδώ τ' νύχτα, να δούμε ποιός τα παίρν'”. Τα βαλαν λοιπόν στο κελλί και περίμεναν. Όλ' τη νύχτα περίμεναν, κανείς. Το πρωί παν να δούν α είχανε φύγ' οι αξίνες. Ήθελ' η Παναΐα να γίν' στο πρώτο μέρος το μοναστήρ', για να φαίνετ' από παντού. (Πήκαν = είπαν, σκεπά = απάνεμα).