Άγιοι Εφτά Παίδες

Νοτιώτερα του Αγίου Αντωνίου, στην ίδια πλαγιά του φαραγγιού είναι σπήλιο κι αυτή με διαστάσεις 7,85 Χ 3,53 μ. Και με χτισμένο το δυτικό τοίχο. Έξω υπάρχει πηγή νερού κτισμένη με πλαίσιο λαξευτό. Κόντα στην πηγή νερού είναι μιά πέτρα μεγάλη κυκλική σαν μυλόπετρα που της λείπει ένα τμήμα. Γι αυτήν μου 'πανε αυτά : “Ο Διγενής έρριξε την αμάδα του από το Καστέλλι κι εσημάδεψε τη βρύση. Η αμάδα έσπασε στο δρόμο και το 'να κομμάτι έπεσε στην ρεμματιά, τ' άλλο είναι η πέτρα τούτη που τη λένε του Διγενη η αμάδα”. Στη μέση της εκκλησίας είναι τάφος κτισμένος με λαξευτούς τοίχους με διαστάσεις 2 Χ 0,74. Λένε πως είναι “το μνήμα του Διγενή”. Δεν έχει τοιχογραφίες ούτε χρονολογία κτίσεως. Εικόνες δε σώζονται. Το άνω τμήμα μονάχα του εικονοστασίου σώζεται σε άριστη κατάσταση και παριστάνει την κληματίδα στολισμένη σε αποστάσεις με σταυρούς και περιστέρια. Είναι σφηνωμένη στα δυό πλάγια του σπηλαίου που είναι κτισμένα ως το ύψος των δυό μέτρων περίπου.