Ιδώ 'ς τ Μιγάλ' Παλούκοβα ήτανι μαναστήρ, η Γέννησις της Θιουτόκου κ' υστιρώτιρα ήρθι ου Παλούκουβας ου μιγάλους κι κατοίκηψι. Ιδώ η εκκλησία είνι θαυματουργή. Έχουν αηκούσ' πουλλοί αγγιλ'κή ψαλμουδία τν νύχτα. Έχουν βρή τα καντήλι' αναμμένα μαναχά τς. Ιδώ και πουλλά χρόνια έπισαν νιά βουλά οι μαστόρ απ τουγ καβαλάρ τς σκιπής, πήγαν απάν του νταβάν' κ' ήρθαν μ ούλου του νραβάν' κατ. Του νταβάν ήτανι γιουμάτου καρφγιά κι δε βάρισι κανένας. Νιά βουλά ου Χρήστους Απουστουλόπουλους ξιχείμαζι στου χουργιό. Είχι κι κάτ' προυβατάκια κι πέρναϊ απ' τμ πόρτα τς ικκλησιάς κι τν είδ' αν'χτή, κι πουλέμσι να τγ κλείσ΄κι δεν μπόρσι. Αλλά, άμα μπήκι μέσα κι άναψι τα καντήλια γιάτ' ξ'μέρουνι κάπγοια γιουρτή, κι γύρσι πίσου κι τραύξι τμ πόρτα, έκλεισι αμέσους. Νιά βουλα ήταν δύο μάστορ κ' ειργάζουνταν 'ς τν ικκλησία κι τς πλέρουσαν κ' έφγαν. Άμα κατέβκαν ΄ς τν Κόκκαλ' του μύλου, έφτασ' η κατιβασιά απ τα Βαρδούσια κι τς πήρι, γιάτ δεν ειργάσκαν πιστά. Νιά βουλά στα ενινήντα την εημέρα τ' Αγίου Πιντιλεήμουνους ρχέταν ένας εικουνουγράφους απ τν Άμπλιαν, γι ανα φκειάσ' εικόνις πουλλές, κ' έφτασαι 'ς τ Μαυρίλ τς λάκκις 'ς του βράχου, κι κόπκαν δσάκκια τ' απ' τάλουγου κι επήγαν ΄ς του ρέμα. Αλλά δεν έπαθαν τίπουτα τα γυαλιά κ οι μπουκάλις που είχι μέσα. Κι αυτός ήρθι κ έφκειασι νιά εικόνα χουρίς να πάρ λιπτά. Ο περί ου ο λόγος ενοριακός ναός της Θεοτόκου, περί του οποίου τοσαύτα μας παραδίδει η πλούσια φαντασία του αγρότου ιερέως Παπασταύρου Καρβέλη εκτίσθη κατά την επάνωθεν της θύρας του επιγραφήν το 1815 υπό Γεωργάκη Καναβού. (Αγγιλ'κή ψαλμουδία τν νύχτα = Πρβλ Πολίτ. Παραδοσ. αρ. 932, σελ. 572, μαναχά = μόνα των, αυτομάτως, σκιπής = το ανώτατον μέρος της στέγης).