Η Αγία Μαρίνα είναι μοναστήρι. Έχει ένα πύργο πολύ ψηλό. Η εκκλησία είναι στη μέση στη μάντρα, μαντρωμένη. Αυτό τον πύργο τον έκανε ένας νέρος μάστορης. Παραπάνω κτιζότανε ένα νέο μοναστήρι, ονομαζότανε Πανάχρες. Το 'κτιζε ένας γέρος και παραγκωνάρανε (συναγωνιζότανε) ποιός θα τα χτίση πιο γρήγορα. Ο νέος έχτιζε με μικρές πέτρες τον πύργο ο γέρος με πολύ μεγάλες. Ο νέος προχώρησε κ' επλησίαζε να τελειώση.. Το βράδυ εσμίξανε οι δυό κ' εκουβεντιάσανς, αν προδεύη ο ένας ή ο άλλος. Όταν του 'πέ ο νέος πως κοντεύει, εζήλεψε γέρος. Λεέι του : Θα 'ρθω αύριο να 'διώ! Την άλλη μέρα πήγε ο γέρος και τον ηύρε. Μπήκαν κ' οι δυό μαζί μέσα και τον σεργιανίσανε. Ο νέος είχε πέτρες κ' εξέχανε όξω, ε΄δος κανόνι με λαούμι στη μέση (= άνοιγμα) για να ρίχτουνε από μέσα βραστό νερό, άμα μπάινουνε οι Τούρκοι να πατήσουν τον Πύργο να τις ζεματίζουνε. Ο γέρος αφού τα περιεργάστηκε όλα αυτά και τα 'δέ τον εζηλέψε τον νέο . Όταν έφθασαν σ' ένα δωμάτιο, πήγανε στο παράθυρο για να δούνε. Του λέει ο γέρος πονηρά : Εδώ έχεις κάνει ένα λάθος. Ο νέος δεν περίμενε τι θα του συβή κ' εκοίταξε έξω από το παράθυρο να δή το λάθος. Ο πονηρός ο γέρος του δίδει μια σπρωξά να τόνε ρίξη κάτω να τόνε σκοτώση. Ο νέος όμως μόλις το αντελήφθηκε αρπά το γέρο από τα γένεια κ' επήγαν κάτω κ' εσκοτωθηκαν κ' έμειναν οι πύργοι ατελείωτοι. Δε βρεθήκανε πια μαστόροι να τις τελειώσουνε.