Για το διαλυμένο μοναστήρι Άϊ Λιάς της Αράχοβας τυ Κράββαρη.
Άμα διαλύθηκε το μοναστήρι, τον τόπο του τον καταπλάκωσαν οι Σουσμαναίοι. Τον πούλησαν ύστερα σε καμιά δεκαριά προσωπάτα. Το δημόσιο πολέμησε να τους το πάρη, αλλά τα κατάφερε ο Θανσούλας Σισμάνης να το καρτήση και να το πουλήσουν. Κανένα από κείνα τα πρόσωπα όπου αγόρασαν και καλλιέργησαν τον τόπο του μοναστηριού προκοπή δεν έκαμε. Την πήραν τη Λάϊα. Από καλό θάνατο δνε πήγε. Κάποτε ένας το είχε σκοπό να πάη σαν ταχυά να καλλιεργήση ένα μέρος. Είχαν φάει τραχανά αυτός και η φαμέλια του κι έπεσε να κοιμηθή. Κλείοντα τα μάτια του, βλέπει ένα γεροντάκι που βγήκε από μια σπηλιούλα μέσα. (Γιατί εκεί κοντά στο μοναστήρι είναι μια σπηλιά). Πήε λοιπόν και του λέει : βόδια να μη ζέψης εκεί πόχεις σκοπό, θα πάθης κακό μεγάλο. Άμα σηκώθηκε ο γεωργός λέει στα παιδιά του : απολάτε τα βόϊδια να βοσκήσουμε. “Γιατί;” του λένε. “Το και το”, της είπε. Αυτός το μολογάει και τώρα ακόμα αυτό που του συνέβηκε. Κανένας δεν κοιτάει να πάη να καλλιεργήση αυτό το χτίσμα, μένει ακόμα ακαλλιέργετο μοναστηριακό.
Place recorded
ΑιτωλίαRecording year
1927Source
Αρ. 867, σελ. 608, Αιτωλία, ΛουκόπουλοςCollector
Source index and type
867, Αρχείο χειρογράφωνItem type
ΠαραδόσειςTEXT