Η Αγία Παρασκευή

Μια φορά μια γυναίκα στον Κάλαμο, κοντά στον Ωροπό, όπως μου ‘λέγε η μητέρα μου, ένεθε έπλυνε έκανε (= εζύμωνε) ψωμιά την Παρασκευή. Ύστερα πήρε τη ρόκα της κ’ ένεθε. Η Αγία Παρασκευή που την είδε απόπάνω από την εκκλησία της, που είναι πάνω στο βουνό, εκατέβηκε κάτω κ’ ηύρε τη γυναίκα και της είπε : «Τι δουλειά έκανες σήμερα; Γιατί έπλυνες; Γιατί ήταν βρώμικα τα παιδιά σου; Έκανες ψωμιά γιατί πεινούσαν τα παιδιά αυτή τη ρόκα γιατί να την κάνης που μου χάλασες το φαεί μου;» Η Αγία Παρασκευή θύμωσε και της λέει : «Έλα τώρα να νέσωμε μαζι». Και βγάζει το σφοντύλι από τ’ αδράχτι και τ’ ακκουμπά απάνω στην κασέλλα και της είπε με θυμό, «θα ξανάρθω να δουλέψωμε μαζί» κ’ έφυγε. Η γυναίκα αρπά το σφοντύλι και από το φόβο το πέταξε έξω. Η Αγία Παρασκευή έφυγε κ’ επήε στο σπίτι της κ’ εφύλαξε κ’ είδε τον άντρα της γυναίκας του περνούσε με το ζώο και τον πήρε απάνω στην εκκλησιά και του είπε : «Τι δουλειά έκανε η γυναίκα σου σήμερα; Λέει της : «Δεν ήξερω γιατ’ ήμουνα στη δουλειά μου». Του είπε : «Η γυναίκα σου έπλυνε εζύμωσε τη ρόκα γιατί να την κάνη όπου μου χάλασε το φαεί μου! Ιδέ το φαεί μου που μου το ‘κανε όλα μαλλιά!» Και του είπε να της πή την Παρασκευή να μη ξανακάνη μαλλιά και να πας και συ το πρωί να το φωνάξης στη γειτονιά «Παρασκευή να μην ξένετε και να μη νέθετε. Να τήνε φυλάτε την Αγία Παρασκευή». (Αυτή η ιστορία την ξέρει από τη μάννα της από τον Κάλαμο Βοιωτίας).