Ιστορία ψαριού (ζαργάνα)

Ερχότανε επί 3 χρόνια παραμονή του Σταυρού, την ίδια ώρα (2 ώρες να κάτση ο ήλιος) το 1933 - 34 – 35. Πρωτορχότανε και χτύπαε απάνου στον Άγιο Βησσάριο [Στην εκκλησία που είναι του Αγίου Βησσαρίωνος που είναι στη παραλία] κι ύστερα χτυπιότανε μεσ’ το λιμάνι. Το πρώτο χρόνο [45 λίτρες ζαργάνα] το χτύπησαν με καμάκι από βάρκα. Το β’ χρόνο, την ίδια ημερομηνία (13 Σεπτεμβρίου) φάνηκε πάλι. Τώρα ήτανε 50 λίτρες. ( Ο Δημήτρης ο Σακκάς το χτύπησε αμέσως με το καμάκι). Εκοιμότουνε, τον ειδοποιήσανε και εσηκώθηκε με το καμάκι. Το καμάκισε, το ‘βγαλε στην αγορά, αλλά δεν έπαιρνε κανένας (γιατί ήτανε μεγάλο). Ένας από το Σπαρτοχώρι, λέει : Σώσε μου 6 – 8 λίρες. Σιγά σιγά το πήραν όλοι. Εκράτησε μόνο 2 λίρες ο ίδιος. (Κανένα σχόλιο δεν έγινε τότες για θαύμα του αγίου). Την άλλη χρονιά (1935), την ίδια ώρα και μέρα 2 ψάρια χαργάνες ήρθανε, τα κυνηγήσανε και τα καμακώσανε, αλλά εξεμακιόντανε. Το χτύπησε 5 βολές μ’ ένα καμάκι εφταχάλι (πετροκάμακο), αλλά έφυγε και τσι πέντε και το έχασε. (το ίδιο και τ’ άλλο έφυγε). Μετά 5 -6 μέρες το ηβρήκε ψόφιο ο παραπάνω στον Λεωνά τον κάβο (άλλοτε ιδιοκτήτης). Εσκέφτηκε αμέσως πως το ψάρι ως φαίνεται ήθελε να τ’ αφιερώσουμε στην εκκλησία και δεν θαπρεπε να το σκοτώσουμε. Όταν ήτανε εδώ η Αγία Κάρα (1936), ο παπάς που τη συντρόφεψε εκοιμήθηκε σπίτι μου. Του είπα το περιστατικό και μου είπε : Δεν έπρεπε ναν το καμακίσετε το ψάρι αυτό. Αυτό του ‘φερνε ο Άγιος, ήθελε να κάμετε πανηγύρι, να ‘ρχεται ο κόσμος να βλέπη το ψάρι και να λέη πως είναι του Άγιου