Τα πάθη του Χριστού

(Γορτυνιακή παράδοσις) βλ. Αρκαδικήν επετηρίδα 1903 σελ. 66 (Τ. Κανδηλώρου). Ηκούσθη καθ’ όλην την τότε Εθνικήν Γορτυνίαν κραυγή: Άρον! Άρον! σταύρωσον αυτόν! Οι κομπολογάδες Ακοβίται έκαμον το Συνέδριον των ανόμων – Οι λάτραι της Ελευσινίας Δήμητρος έστειλαν τους ψευδομάρτυρας (Ζατουνίτας) – Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωκαν την απόφασιν. – Οι Βυτιναίοι έφαγον τον όνον, εφ’ ου καθήμενος εισήλθεν ο Ιησούς (εις Ιεροσόλυμα) – Οι Μαγουλιανίται υλοτόμησαν τα τρία δένδρα. – Οι Βαλτεσινιώται εκάρφωσαν τον σταυρόν. – Οι Στεμνιτσιώται έκαμαν τα καρφιά και έκοψαν τα τριάκοντα αργύρια. – Παραλογγίται και Βλογγιώται έπλεξαν τον ακάνθινον στέφανον. – Οι Ραφταίοι ητοίμασαν την ψευδή πορφύραν. – Οι Ζυγοβυστινοί τον έχρισαν δι’ ελαίου βασιλέα των Ιουδαίων. – Οι Δημητσανίται τον εσταύρωσαν. – Οι Τροπαιάται έστησαν το τρόπαιον των δυο ληστών. – Εις την Αφισκαριάν της Ζατούνης εκρεμάσθη ο Ισκαριώτης. – Οι Ατσιχολίται επότισαν τον σταυρωθέντα χολήν και όξος (atsidum) – Οι θερμόαιμοι Θελπούσιοι λόγχη εκέντησαν αυτόν. – Οι Λαγκαδινοί ελάξευσαν τον τάφον – Οι καπεταναίοι Παλουμπαίοι απήρτισαν την κουστωδίαν. – Οι Ρεκουνιώται διεμερίσαντο τα ιμάτιά του εαυτοίς και επί τον ιματισμόν του έθεντο κλήρον. Και ο κόσμος επίστευσε.