Παραδόσεις περί του Φώτου – Ντέ

Εν Παραμυθία, προκειμένου περί μακροβιότητός τινος, λέγουσι «θα ζήση ή έζησε σαν ο Φώτος – Ντές», διηγούνται δε περί αυτού τα εξής. Ο Φώτος – Ντές συναντήσας τον Χριστόν συρόμενον εις τον Γολγοθάν τον ερράπισεν, ο δε Θεάνθρωπος τον κατηράσθη να ζη εις έρημον μέρος, μέχρι ου καταβροχθέση την ράβδον, ην έρριξεν ενώπιόν του, και είτα ν’ αποθάνη. Ο Φώτος – Ντές παραλαβών την ράβδον, μεταβληθείσαν τότε αμέσως εις χείρας του εις δοκόν, απεσύρθη εις την κορυφήν βράχου τινός ερήμου εν τω μέσω της θαλάσσης, εκεί δ’ έκτοτε πειράται να σώση τρώγων την δοκκόν, ίνα αποθάνη. Και καθόσον πλησιάζει η Μεγάλη Πέμπτη εκάστου έτους, επαυξάνει βαθμηδόν και η χαρά του, καθότι βλέπει ότι πλησιάζει να σώση την δοκόν, αλλ’ όταν εξυπνά την ημέραν εκείνην, υπό αθυμίας καταλαμβάνεται πάλιν, καθότι βλέπει ότι η δοκός, ήτις το εσπέρας ήτα ελαχίστη, επηυξήθη, ως ήτο εν αρχή, και αρχίζει πάλιν μετά λύπης το ετήσιον έργον της καταβροχθίσεως. Ενίοτε ερωτά τους διερχομένους «Ζη ο Χριστός;» μετά πικρίας δ’ ακούει την απάντησίν των «Ζή και βασιλεύει».