Καθώς βαδίζει κανένας βοριοανατολικά απ’ την Τατάρνα για να πάη κατά τα Άγραφα, φτάνει σε διάσελο που χωρίζουν οι στράτες. Η μια πάει κατ’ το Κεράσοβο κι η άλλη κατά το Παλιοκάτουνο. Δοκίμι λένε το μέρος. Εκεί φαίνεται πως οι αρχαίοι είχαν κάποιο οχύρωμα. Τείχος και ογκόλιθους χτισμένο φαίνεται ανάμεσα στα πουρνάρια και τετράγωνες δουλεμένες πέτρες σπορπισμένες πανώστρατα και κατώστρατα. Αντίκρυα απ’ το Δοκίμι, στην κορφή από βράχο είναι ένα αρχαίο κάστρο, Παλιόκαστρο το λέει ο κόσμος. Οι χωριάτες λοιπόν λένε πως το κάστρο αυτό τόχτιζαν οι Έλληνες. Και πέτρες για να το χτίσουν έβγαναν στο Δοκίμι. Τις έβγαναν, τις δούλευαν εδεκεί πιτοπίες κιαπέ τις φορτώνονταν στην πλάτη και τις πάγαιναν στην κορφή στο βράχο και τις έχτιζαν. Πολύ καιρό εργάστηκαν. Πριν τελειώσουν ακόμα, λάλαγε το κουνούπι στ’ αυτιά τους χώνονταν στη γη και πέθαιναν. Δεν πρόφτασαν ούτε το κάστρο να χτίσουν και μένει και σήμερα εδεδέτσι, ούτε τις δουλεμένες πέτρες που είχαν στο Δοκίμι για να τις παν στην κορφή στο βράχο. Και γι’ αυτό σήμερα τις βλέπουμε έτσι σκορπισμένες. Και πολλοί σκάβουν αυτές τις πέτρες ή και τις σπάζουν για να βρουν τα χρήματα που είναι τάχα κρυμένα μέσα. Κείνοι οι Έλληνες ήταν δυνατοί, θερία κόσμος, Δράκοντες Σαμψώνες.