Είντα 'ντα Φουρνάκια

Στο δρόμο από το Βουτά στην Παλιόχωρα υπάρχουν αρχαίοι τάφοι σ’ ένα λόφο μεταξύ Τσαλιανών και Κοντοκυνήγι. Την ύπαρξη των την εξηγούν με τον παρακάτω μύθο, που νομίζει κανείς πως είναι μια παραλλαγή του Πύργου Βαβέλ. Μου τον διηγήθηκαν στο Βουτά (Σελίνου). Τους τάφους ονομάζουν καθώς και την τοποθεσία Φουρνάκια. Μια φορά οι παλιοί αθρώποι που ήτανε πολύ μεγάλοι και χεροδύναμοι είπανε να χτίσουνε ένα πύργο που να φτάνη ως τον ουρανό, για ν’ ανεβαίνουνε εκειά πάνω να θωρούνε είντα κάνει ο Θεός. Σαν αρχηνίξανε να τονε χτίζουνε ο Θεός εθύμωσε για το μεγαλόπιασμα τωνε κι αποφάσισε να τσοι κάμη να μην αποτελειώσουνε το χτήριο. Για τούτονά μιαν ταϋτερινή των έστειλε αλογάριαστες μύγες που κεντρώνανε. Δεν είχανε είντα να γενούνε οι κακκορρίζικοι και παραιτήσανε τη δουλειά τωνε στη μέση κι εχτίσανε μικρά σπιτάκια, σα φουρνάκια και χωθήκανε από τη θεοτικήν οργή. Και το πάθανε γιατί θέλανε να παραβγούνε στη δύναμη με το Θεό. Ήτανε καλοί τεχνίτες και γι’ αυτό τα φουρνάκια τωνε σώζουνται ως σήμερα.