Η παράδοση της Βασιλοπούλας της Τελέντου
Στα δυτικά της Καλύμνου, σαν πρόστηθο, βουνίσιο κεφάλι ή ακρωτήρι, είναι το Καστέλλι, με Βυζαντινά τειχιά ζωσμένο ακόμη και άλλα ρέπια και λείψανα κατάκορφα. Στα παλιά τα χρόνια – λέει ο θρύλος – ζούσε εκεί το Βασιλόπουλο. Και αντίκρυ πέρα το αψηλόβουνο νησάκι της Τελέντου, με το στενό μπογάζι ανάμεσό τους. Στέκουν ακόμα στην Τέλεντο ερειπωμένες παλιές κλησιές κι άλλες μόνο χνάρια από θεμέλια. Και στέκουν ακόμα λείψανα τειχιού σε ψηλά κρημνώδη πλευρώματα, όπου και μια μεγάλη βυζαντινή στέρνα και το κλησάκι του Αι – Κωσταντίνου στον τεπέ επάνω. Ήτανε Βασίλειο – λέει η παράδοση – με Βασιλιά και Βασίλισσα και τη Βασιλοπούλα της Τελέντου. Το Βασιλόπουλο του Καστελλιού και η Βασιλοπούλα της Τελέντου αγαπιόνταν. Μια πρώτη Ανάσταση βγήκε η Βασιλοπούλα με τις δούλες της, από την εκκλησία, κατέβηκε στο κατιάλι, και θέλοντας να μάθει, αν στ’ αλήθεια την αγαπούσε το Βασιλόπουλο, έστησε σ’ ένα ξύλο το λαμπάδα κι έταξε: «αν φτάσει αγνάντια στο Καστέλλι και δεν τη σβύσει ο αγέρας κι η θάλασσα την καταπιεί, θα πει πως με αγαπά. Μα σαν κόντεψε να φτάσει του Καστελλιού τα βράχια, ο αέρας και το κύμα σβύσαν τη λαμπάδα, κι η Βασιλοπούλα ρίχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε.
Place recorded
ΚάλυμνοςRecording year
1958Source
Γιάννης Ζερβός, Ιστορικά παραμυθολογήματα, προλήψεις, στοιχεία, κακά πνεύματα, παραδόσεις, Δωδεκανησιακό αρχείο 3, (1958), σελ. 241Collector
Source index and type
Δωδεκανησιακό Αρχείο, 3, ΠεριοδικόItem type
ΠαραδόσειςTEXT