Παραδόσεις πέρι ιδρύσεως χωρίων

Αυτοί οι άθρωποι τση χώρα στη Ζεφυρία Μήλου αρχίσανε κ’ εσυκοφαdούσανε το Δεσπότη πως τα ‘χε με κάποια γυναίκα καλόγρια. Μια Κεριακή αφού ετελείωσε τη λειτουργία αυτός εκάλεσε μερικούς ενορίτες και των είπε τα παραπονά dου. Των έδειξε τα απόκρυφά dου που ‘σανε βλαμμένα για ένα άdρα. Κατόπι έκατσε στο άλογο κ’ έφυγε να πάη να μπαρκάρη από τ’ Απολλώνια. Όdα άφινε το μέρος τση χώρας κ’ ήτανε στο τόπο που τον λέμε Τρίκαλο, εκάθισε ο Δεσπότης σε πέτρινα σκαλάκια που σώζονται και σήμερο κ’ εγύρισε κ’ εκαταράστηκε: Πέτρα σε πέτρα να μη μείνη κ’ ελαιόδεdρα να γίνη. Πράγματι αμέσως έπεσε στη χώρα χολέρα κ’ επέθαινε ο κόσμος κάθε μέρα. Μέχρι εκκλησία εκτίσανε με κρασί, αντίς νερό, μα δεν εσταματούσε το κακό. Οπού τότες επαραιτήσανε τη χώρα κ’ ήρθανε κ’ εκατοικήσανε στο Κάστρο που είναι σήμερο. Τώρα άρχισε πάλι να γίνεται το χωριό, που το λένε Ζεφυρία και το κακό έφυγε.