Είχανι καρούτις (=στέρνες , τεπόζιτα κατ’ στο Μοναστήρι). Ψηλά στον Προφήτ’ Ηλία (μετόχι) είχανε αμπέλια. Κάνανε τόσον πολύ καρπό, που τα πατούσανι σι κάδ’ κι ανοίγαν σουλήνες, σουϊλα(= αγωγοί από πέτρα με στεγανό κλείσιμο. Από δέντρα φκιάνουν κανάλια. Εκεί ψηλά ήταν κι η Πρατόστρουγγα όπου άρμεγαν το γάλα και έφθανε πάλι στο μοναστήρ’ από άλλα σούϊλα. Με την ορμή τς μάλιστα το γάλα κοπανίζονταν κι ανέβαινε το βούτυρο και το ‘παιρναν.