Η ονομασία του Αβδού

Υπάρχει παράδοσις καθ’ ην το Αβδού οφείλει την ονομασία του εις το εξής περιστατικόν: Το χωρίον έφερεν άλλοτε άλλο άγνωστον όνομα. Δύο ξένοι κατευθυνόμενοι μίαν ημέραν προς αυτό παρεστράτησαν. Επί τέλους κατώρθωσαν να επανεύρουν τον δρόμον. Αίφνης, αντικρύσαντες το χωρίον εκ τινος υψώματος ανεφώνησαν: «Α! Ιδού!» Έκτοτε το «α! ιδού» συνετέλεσεν εις το να ονομασθή το χωρίον Αβδού. Δύναται τις ήδη να κρίνη την απόστασιν της εξηγήσεως ταύτης από της πραγματικότητος. Απορώ μόνον, πως εγεννήθη και επεκράτησεν η σχολαστική αυτή δοξασία. Ουδέ δύναταί τις να δεχθή εξ άλλου την γνώμην σεβαστού μου διδασκάλου ότι η ονομασία του Αβδού έχει σχέσιν προς τον εκ των μικρών προφητών Αβδιού! Τοιαύτη εκδοχή δεν θα ανθίστατο μηδ’ εις τον ελάχιστον έλεγχον. Το Αβδού προφανώς οφείλει την ονομασίαν του εις το αραβικής προελεύσεως όνομα Αβδούλ(11). Προφανώς Άραψ τις κατέλιπε το όνομά του εδώ: Μήπως δεν έχομεν και τα Αβδουλικά των Χανίων; Συναφώς προκύπτει ότι η γραφή του χωρίου ως Αυδού ουδαμώς δικαιολογείται. [Αβδού= Περί των εν Αβδού Βυζαντινής εποχής εκκλησιών ιδ. Στ. Ξανθουδίδου (ούτινος το Αβδού τυγχάνει γεννέτειρα) «Χριστιανικαί επιγραφαί Κρήτης» εν «Αθνηνά» (1903) Αβδούλ= Γενικώς παραμφερής Στ. Ξανθουδίδου «Χάνδαξ Ηράκλειον» (1927) σελ. 16 και 32]