Να τηθ θάλασσα τσαί 'ούττα, να τσαί τη στεριά τσαί κούτλα

Abstract

Λέγεται ως δίλημμα ειρωνικόν προς τους απαιτούντας τα αδύνατα, έχει δε ακόλουθον αρχήν. Πλοίαρχος τις Κάσιος ονόμ. Φελούτζης έκλεψε και εφόρτωσε το πλοιάριον του με γαϊδούρια εκ της παρά την Ρόδον Χάλκης. Συλληφθείς υπεχρεώθη να υπογράψη χρεωστικόν γραμμάτιον οτι θα πληρώση την αξίαν των “τον ερχόμενο Μάϊ...” Όταν οι Χαλκήται εζήτησαν να πληρωθούν τον Μάϊον τους παρέπεμπε εις τον ερχόμενο Μάϊ!... αλλά δια να αποφύγη την πίεσιν ανενλεωσε το γραμμάτιον θέσας ως αποθήκην του χρέους του όλην την περιουσίαν του εν τη ξηρά και τη θάλασσα! Όταν το επόμενον πάλιν έτος οι Χαλκήται επέστρεψαν ν αλάβουν την οφειλήν, ο Φελλουτζής τοις έδειξε να κατάσχουν την υπέγγυον περιουσίαν του, ειπών “ίσου η θάλασσα να βουτήξετε και η στεριά να κουτουλήσετε”. Η ευτράπελουςδιήγησις υπάρχει πληστέρα εν τοις εμοίς “Ιστορ. Και Λαογραφικοίς” περί της νήσου Κάσου “και είναι εκ των σκωπτικών ανεκδότων των εν χρήσει μεταξύ διαφόρων τόπων και ανθρώπων, τα οποία γίνονται παροιμιώδη.