Ά να φέξη κι να διούμε, τίνος μάννα κολυμbούμε

Abstract

Την έλεγαν για πράγματα που δεν ήταν γνωστό πότε θα ήταν το τελοσπάντων.. Κάποτε μια νιόπαντρη δεν ήθελε την πεθερά της να κατοική στο σπίτι της. Κι ο άντρας της για να την ευχαριστήση, δήθεν της υποσχέθηκε πως θα την έβαζαν μια νύχτα στο τσουβάλι και θα την πήγαιναν στο γιαλό να την πνίξουν. Αυτή το πίστεψε και χάρηκε. Αντί όμως να βάλη ο άντρας της στο τσουβάλι τη μάννα του, έβαλε τη μάννα της, δηλαδή την πεθερά του. Όταν δε την έρριξαν στο γιαλό και η γυναίκα του μη ξέροντας τίνος μάννα ήταν στο τσουβάλι, από τη χαρά της άρχισε να πηδάει και να χορεύη, εκείνος τραγουδούσε κι έλεγε το παραπάνω: Την παροιμία όμως αυτή άκουσα να την λέγη μια γυναίκα όταν θα έκαμνε μπάνιο το παιδί της. Το παιδί φοβούνταν το μπάνιο και για να το καθησυχάσουν του είπαν πως δε θα κάμουν σε κείνο μπάνιο, αλλά σε κάποιο άλλο παιδί. Αυτό άρχισε να γελάει και να χαίρεται. Και τότε η μάννα του έλεγε: Για να φέξη κ.λ.π.