Ούτε ο δαίμονας δεν τον θέλει αυτόν

Abstract

Όλοι εμείς οι παλαιοί θεωρούμε μεγάλη αμαρτία όταν αρχίζουμε να φάμε και όταν τελειώνουμε χωρίς να κάνουμε το σταυρό μας. Το φαγητό το παίρνει ο δαίμονας και εμείς κολαζόμαστε. Κάποια ημέρα ένας κουρασμένος από τη δουλειά του, κάθησε να φάη χωρίς να κάνη το σταυρό του. Στο τραπέζι του δεξιά στάθηκε ο Χριστός και αριστερά ο δαίμονας. Περίμεναν να ιδούν ποιός θα τον πάρη. Ο δαίμονας μόλις είδε και άρχισε να τρώγη, χωρίς να κάνη το σταυρό του, είπε στο Χριστό: “Αυτός είναι δικός μου”. Ο Χριστός χωρίς να ταραχθή και να βιαστή είπε στο δαίμονα: “Μη βιάζεσαι καταραμένε, στο τέλος θα ιδούμε σε ποιόν θ' ανήκη”. Ο άνθρωπος αυτός έφαγε, έφαγε αρκετά και στο τέλος χωρίς πάλι να κάνη το σταυρό του, έπεσε να κοιμηθή σ' ένα κρεβάτι που ήταν εκεί δίπλα του. Ο δαίμονας χαιρόταν ωστόσο γι αυτό. Μόλις εξάπλωσε έκοψε και μια πορδή από το πολύ φαγητό. Ο δαίμονας μόλις άκουσε και την πορδή είπε στο Χριστό: “Τέτοιος που είναι αυτός πάρ' τον και σύ, ούτε εγώ δεν χρειάζομαι τέτοιους”. Από τότε έμεινε και λέει ο κόσμος για τους πολύ κουρασμένους: “Ούτε ο δαίμονας δεν τον θέλει αυτόν”

Πληροφορητής: Φροσύνη Καπώλη, του Γεωργίου, από το χωριό Κούτσι της Νεμέας, αγράμματος, ετών 66