Ηύραμεγ κόσμον έρημον και πελεβούς ανθρώπους

Abstract

Ερμηνεία: Επί των εκμεταλλευομένων την χηλότητα και αμάθειαν των άλλων επί ίδια ωφέλια. Η αρχή της εν τας εξής ανεκδότου: επί αποκέντρου τι χωρίων υπήρχεν ιερεύς εντελώς αγράμματος ιεριυργίας και διδάσκων το επίσης αμαθέστατον ποίνιόν του και αργυλογιώ αυτό. Και εν όσω μεν ήσαν μόνοι ποιμήν και ποίμνιον διήρχοντο καλώς και ανενόχλητοι αλλά κατά κακήν ιερέως ευχήν ο νέος Μητροπολίτης εξέλθων εις περιοδείαν ανά την θεόπιστον επαρχίαν του διήλθε και διά του ιερωμένου χωρίου όπως ευλογίσει το ποίμνιό του. Ο ιερεύς τότε κατά την μετά του Αρχιερέως λειτουργίαν ευρέθην εις δύσκολην θέσην κινδηνεύων να καθαιρεθή ότι ανελθήν τον αμνών όπως αναγνώσει λέγει το ευαγγέλιον λέγει γωγωννία τη φύση: Ηύραμιγ κόσμον έρημον και πελεβούς ανθρώπους άγιε Δέσποτα μου εκαζαντήσαμιν χίλια αργύρια τα μίσα ιδικά μου και τα μισά ιδικά σου. Οι λόγοι του εύχον το ποθούμινον αποτέλεσμα διότι ο Αρχερεύς μετά την λειτουργίαν συνεχάρη τω ποιμνίω του διότι ηξίωσε τιούτου ικάνόν ιερεύς και ακούωντας αυτώ να προσφέρηται μετά του προσήκοντος σεβασμού προς τον ποιμένα ειρέα του απήλθε μετά των 500 αργύριων από της αμοιβής του υποσχέθει ο ιερεύς