Ψωμί κι αλάτι εφάγαμε μαζί

Abstract

Υπενθυμίζεται δι αυτής η παλαιά φιλία εις όλην την Ελλάδα είναι δι' λείψανον των περί φιλοξενίας δοξασιών των Ελλήνων. Οι παλαιοί Έλληνες τόσον ιερά εθέωρων την φιλοξενίαν ώστε και μετά παρέλευσιν μακρού χρόνου αναγνωριζόμενοι ως συνευρεσθέντες εν τη αύτην τραπέζη έτεινον χείρας προς αλλήλους λησμονούντες κ' αυτήν την προς αλλήλους σφοδράν έριδα. Ούτω Γλαύκοςκ Διομίδης έτειναν τας χείρας γνωστόν γενομένου εκ της συνομιλίας των οτι ο Οινεύς, πάππος του Διομήδους είχε φιλοξενηθή των Βελεροφόντων, πρόγονον του Γλαύκου . Κακοήθης δε θεωρήτο ο προσδίδων την φιλοξενίαν κ επιβουλώμενος άνδρας μεθ' ων πότε συνέφαγε ως θεωρείτο αμάρτημα να συντρώγη τις με τοιούτους κακούργους και φαύλους. (Πρ.Αισχίνου Περί παρά πρεσβείας παραγρ. 208 -272)