Browsing by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Γ"

Now showing items 435-444 of 444

Πως εχτίστηκεν η χώρα

Ύστερα που τες μύγες, που ‘ρταν στην Ρόδο κι’ εδάγκαναν τους ανθρώπους κι επέθαιναν έγινεν σεισμός μεγάλος ανήμερα τ’ Άη Δημητρίου. Από τον σεισμόν αυτόν εχάλασαν οι τρεις μεγάλες πολιτείες της Ρόδου και γι’ αυτό έχτισαν τη χώρα σε μέρος που δεν έπιασεν ο σεισμός». Όπως μπορεί ν’ αντιληφθή ο καθένας δεν είναι πια παράδοσις αυτή αλλά σωστή ιστορία γιατί πραγματικώς στο νησί μας έγινε μεγάλος σεισμός...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Ύστερ’ απού την καταστροφή του Καντανολέω (1) οι Βενετσάνοι εσφάξανε ούλους τσοι κατοίκους ‘ς τα Μεσκλά, δυο μόνο ‘σωθήκανε, απού ‘μπορέσανε να φύγουνε. Οι Βενετσάνοι τσοι καταδίωξαν και άμα οι δυο απού τα Μεσκλά (2) εφτάξανε ‘ς το φαράγγι, ‘ς τη Σαρακίνα, ο ένας εσκοτώθηκε με το τόξο, ο άλλος επήδηξε ΄ς το απέναντι μέρος του φαραγγιού κ’ εσώθηκε. Αυτός επαντρεύτηκε, κ’ ύστερα από καιρό εγύρισε πάλι...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)
Υπάρχει ένα σπίτι του Ρηγέντε(1) κοντά στην Παναγιοπούλα (στα Κολωνάτικα ή Γερομόναχο) ακατοίκητο. Παλαιό πολυτελείας. Εντρεπότανε που ήτανε η γυναίκα του άσχημη και δεν άφησε το δρόμο να περάση από κει και τον ανέβασε από τα μαγαζιά, Αγ. Χαράλαμπο. [Ρηγέντε= ήτανε βουλευτής κι έκανε ό,τι ήθελε].

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Περί της καταγωγής των κατοίκων

Υπάρχει η παράδοσις ότι οι κάτοικοι του Λουτρακίου και του Αγίου Αθανασίου ήρθαν κ’ εγκαταστάθηκαν εδώ από άλλο μέρος από κάτω (=δηλ. από την νοτίαν Ελλάδα), άλλοι λένε από την Πελοπόννησο. Ήρθαν σαν εξόριστοι από τους Τούρκους. Εχώρισαν στη Σκύδρα, κάτω από την Έδεσσα. Ήσαν δυο αδέρφια και εκεί διεφώνησαν. Ο ένας έλεγε να πάμε προς βορράν, ο άλλος προς τα βορειοδυτικά. Τελευταία εχώρισαν και ο ένας...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Η ονομασία του Αβδού

Υπάρχει παράδοσις καθ’ ην το Αβδού οφείλει την ονομασία του εις το εξής περιστατικόν: Το χωρίον έφερεν άλλοτε άλλο άγνωστον όνομα. Δύο ξένοι κατευθυνόμενοι μίαν ημέραν προς αυτό παρεστράτησαν. Επί τέλους κατώρθωσαν να επανεύρουν τον δρόμον. Αίφνης, αντικρύσαντες το χωρίον εκ τινος υψώματος ανεφώνησαν: «Α! Ιδού!» Έκτοτε το «α! ιδού» συνετέλεσεν εις το να ονομασθή το χωρίον Αβδού. Δύναται τις ήδη να...

Άγνωστος συλλογέας
Φιώdας (τπνμ). Εκατοίκαν ένας εκεί μια φορά και επειδή ήτανε πολύ φιλόξενος τον εβγάλανε Φιώdα. Ύστερα ήρθενε εδώ κ’ εκάτσενε και ωνομάστηκενε Φιλώτι το χωριό.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Χρηστοί, το λεν γιατί ήταν πολλοί με τ’ όνομα Χρήστος εκεί. Απ’ τσι Χρηστάδες βρήκε τ΄ όνομα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Χωρίον «Κυνήδαρος». Ενωμάσθη α΄το κυνηγό Κυνήδαρος. Τον ελέγανε πρώτα Κυνήγαρος και ύστερα Κυνήδαρος. Ευρήκανε εικόνισμα και το ‘παίρνανε και το ‘πηαίνανε στα σπίτια και εκείνο ήφευγενε και επήγαινε στο βάτο που ήτανε και σιγά σιγά ωνομάστη Κινήδαρος.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Χωρίον Φιλώτι. Όποιος ήθε περάσει τον επαίρνανε στο σπίτι και τον εξετρομάζανε, τον ετρατέρνανε, και το εβγάλανε Φιλώτι, που ‘τανε φιλόξενοι.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Χωτένα (παλιό όνομα), μέσ’ στην χούνη. Το έλεγαν και Φωτιάνα, γιατί οι Φωτιανίτες δεν ήταν από δω, αλλά από Λεοντάρ’ (Ασλανάρ) και φύγαν από κει, γιατί τσακώθ’καν με τους Κουνιάρους, σκοτώθ’καν πολλοί, γι’ αυτό πήραν κι έφ’γαν αφού έβαλαν φωτιά στο Κονιαροχώρ’ αυτό, το Λεοντάρ’. Κι ήρθαν εδώ κι έφκιασαν το χωριό, που το είπαν Χώτενα. Αλλά τους κατοίκους τους είπαν Φουτιανίτες-Χωτανίτες (Αηδονοχωρίτες...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Browsing by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Γ"

Φιώdας (τπνμ). Εκατοίκαν ένας εκεί μια φορά και επειδή ήτανε πολύ φιλόξενος τον εβγάλανε Φιώdα. Ύστερα ήρθενε εδώ κ’ εκάτσενε και ωνομάστηκενε Φιλώτι το χωριό. ﻿

Χρηστοί, το λεν γιατί ήταν πολλοί με τ’ όνομα Χρήστος εκεί. Απ’ τσι Χρηστάδες βρήκε τ΄ όνομα. ﻿

Χωρίον Φιλώτι. Όποιος ήθε περάσει τον επαίρνανε στο σπίτι και τον εξετρομάζανε, τον ετρατέρνανε, και το εβγάλανε Φιλώτι, που ‘τανε φιλόξενοι. ﻿

Φιώdας (τπνμ). Εκατοίκαν ένας εκεί μια φορά και επειδή ήτανε πολύ φιλόξενος τον εβγάλανε Φιώdα. Ύστερα ήρθενε εδώ κ’ εκάτσενε και ωνομάστηκενε Φιλώτι το χωριό.

Χρηστοί, το λεν γιατί ήταν πολλοί με τ’ όνομα Χρήστος εκεί. Απ’ τσι Χρηστάδες βρήκε τ΄ όνομα.

Χωρίον Φιλώτι. Όποιος ήθε περάσει τον επαίρνανε στο σπίτι και τον εξετρομάζανε, τον ετρατέρνανε, και το εβγάλανε Φιλώτι, που ‘τανε φιλόξενοι.