-
Ζη και ρεύει
Λάσκαρης, Ν. -
Η γυναίκα δεν είναι γαϊδούρα να την καβαλλάη όποιος φθάση
Λάσκαρης, Ν. -
Η δουλειά διώχνει τή φτώχεια
Λάσκαρης, Ν. -
Η κόττα και το μικρό παιδί δεν χορταίνουν
Λάσκαρης, Ν. -
Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι.
Λάσκαρης, Ν. (1925) -
Η μάνα μου να με κρατή κι ας με κρατή στ' αγκάθια
Λάσκαρης, Ν. -
Η μοίρα μου τον άντρα μου καλόν, κακόν τον κάνει
Λάσκαρης, Ν. -
Η Ντοκάνα είναι πουτάνα ο Ροφιάς είναι κερατάς
Λάσκαρης, Ν.Ενώ ο Ερύμανθος φέρει ολίγον νερό, πνίγει τους διαβαίνονταις, ο δε λάδων, ει και έχει πολύ νερό, είναι αβλαβής -
Η ξυλόδεσι στον τοίχο κ' η κρασόβρεξι στο γέρο
Λάσκαρης, Ν.Εκείνη μεν ως έρεισμα του τοίχου, αυτή δε του γέροντος -
Η προβατίνα άμα πάει να ξυστή στο ραβδί τω τσοπάνη, θέλει ξύλο
Λάσκαρης, Ν.Η γυνή συγχρετιζομένη των ανδρί οι καλόν -
Ή μικρός – μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου
Λάσκαρης, Ν. (1926)