Recent entries

Now showing items 2941-2960 of 6798

Όταν καμμιά φορά αρπάξουν από πουθενά κανένα ψητό αρνί, αφου το φάνε ανάβουν φωτιά σε όποιο αλώντ θελήσουν και χορεύουν γύρω-γύρω. Λένε μερικοί πως στους χωρούς αυτούς πολλές φορές έχουν και νεράιδες ή και γυναίκες που κατώρθωσαν να τις πάρουν τη νύχτα. Τούτο όμως δεν είναι και πολύ σωστοί. Πάντως έχουν μεγάλη μανία στις γυναίκες και ευχαριστούνται πάρα πολύ να τις πειράζουν, ιδίως τις λεχώνες. Και...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Λυκοτσαρδιά-καλικάντζαροι, λυκοκάντζαροι

Μια φορά τα δωδεκάημερα ένας έψηνε κρέας σε μια σούχλα. Πάει λοιπόν ένας λυκοκάντσαρος και είχε μια σούχλα μπακάκια και κεί που έψηνε ο ΄πανθρωπος τις πριντσόλες, πήγαινε ο λυκικάντζαρος και άλειφε τις πριντσόλες με τα μπακάκια και τούλεγε ναρτηθούν και μένει ίσα με που βαρέθηκε ο άνθρωπος και πέταξεν τη σούχλα και τη βούτηξε ο καλικ΄παντσαρος και την έφαγε.

Ζαλούμης, Γ. (1914)
Κατά την λαικήν παράδοσιν και πίστιν, κατά τα δωδεκάημερα, απο τη γέννησι έως τη βάφτιση του Χριστού, οι διάβολοι, ονομαζόμενοι Καλικαντζάροι ή Κατσιμπουχέροι, έχουν την πάσαν εξουσίαν να 'μπαίνουν ουλούθε και να μαγαρίζουν τους τεντζερέδες και ούλα τ'αγγεία του σπιτιού, γιατί κατουράνε μέσα και για τούτο η νοικοκυράδαις τα απιστομίζουν της ημέραις εκείναςλ. Επίσης κατά τα δωδεκάημερα δεν πρέπει να...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Όποιος γεννηθή τω Χριστουέννω τη βραδυά τόνε λένε καλλικάτζαρο για σατανάδες τσι υποθέτουνε. Όλο τον καιρό είναι άθρωπος κ'εκείνο το βράδυ γίνεται καλλικάτζαρος.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Επίσης για τη μανία που έχουν οι καλικάντζαροι στις λεχώνες λέγεται το παρακάτω περιστατικό. ‘’Μια φορά ήταν μια λεχώνα και παρά τις συμβουλές της μάννας της να μη βγή έξω τη νύχτα, αυτή βγήκε και στο δρόμο χωρίς να βλέπη κανέναν άκονε να την φωνάζουν συνέχεια από πίσω της και ενόσω αυτή έτρεχε τόσο περισσότερο δυνάμωναν κι οι φωνές. Στο τέλος όμως στάθηκε σ’ένα πεζούλι και έδωκε απάντησι σε ‘κείνους...

Θεοδώρου, Σάββας (1951)
Πολλά, πάρα πολλά τέτοια περιστατικά υπάρχουν που συνέβησαν [αναφέρονται στις προηγούμενες 2-7 σελ] με τους καλικαντζάρους. Πολύ περισσότερο στον τόπο μας όπου βρίσκαν καταφύγιο μέσα στις άγριες σπηλιές του Βίκου. Πολλοί περασμένοι στην ηλικία διηγούνται πως όταν βρίσκονταν με τα κοπάδια τους εκεί στο Βίκο τη νύχτα είδαν τα ''ντρουμπέγκαλα'' να χορεύουν γύρω απο φωτιές μεγάλες. Κάποιος μάλιστα εκεί...

Θεοδώρου, Σάββας (1951)
Ένας άλλος απ'εδώ (λένε πως ήτο ο Τέσκος Γεώργιος, τον έφταξα εγώ) [Χωρίον Ραχές] είδε ένα καίκι κ' ήρχετο και πήε να ιδή. Τι καίκι ήτο, πάει δεν είδε καίκι μόνο ένα καρνότσοφλο γεμάτο μερμήγκια. Πιάνει το καρνότσοφλο και το ρίχνει μέσ' στη θάλασσα μαζί με τους μερμήγκους. Ύστερα αυτός ο άνθρωπος έπαθε, ήχασε το φώς του.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Οι Καλιτσαντέροι ερχόντανε απο τη Μύκονο με καρυδότσοφλα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Τα τζίνια [Καλλικάντζαροι] επίσης φτύνουν μέσα σε κάθε φαγόσιμο πράγμα του σπιτιού, το οποίο αμέσως δηλητηριάζεται και όποιος φάη απ’αυτό πεθαίνει. Για το λόγο, δήθεν αυτό, ο κόσμος σκεπάζει κατά τη διάρκεια όλων αυτών των εορτών (Χριστούγεννα-Θεοφάνεια)τα φαγωτά και κυρίως τα βαρέλια με το νερό. Επίσης τη νύχτα, τις μέρες αυτές, δεν πρέπει μετά το σήκωμα του τραπεζιού να πίνη νερό. Υπάρχει και η...

Τούμπας, Κ. (1951)
Ο μακαρίτης ο πατέρας μου, όταν ήμουν μαθητής του δημοτικού σχολείου και τα’άλλα μου αδέρφια πιο μικρά από εμένα, το βράδυ που καθόμαστε γύρο στη γωνιά, μας έλεγε διάφορες ιστορίες και παραμύθια. Τα δωδεκάημερα θυμάμαι πολύ καλά πως μας επανέλαβε δυό-τρείς φορές μια ιστορία (παράδοση) για τους καλλικαντζάρους, για τα γκατζώνια, όπως τα έλεγε ο ίδιος. Κάποτε ένας νοικοκύρης, σαν τις ημέρες αυτές, που...

Δημητρόπουλος, Γρηγόριος (1956)
Μια γριά την εχορεύγανε οι Καλιτσαντέροι και της παίρνανε και τα σύκα απο το σπίτι. Και αυτή τους έλεγε ''Αφήτε να βάλην κ'εγώ στην μπουζού μου''.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Οι Καλικάτζαροι

Ο Βαρνάβας (είναι παρώνυμον) ή Πατινιώτης, εκατοικούσε στην εξοχή, στον Βελλάδω, (έχει αποθάνει προ 10 ετών) Αυτός την ημέρατων Χριστουγέννων το πρωί ερχόντανε στη Χώρα κ’επήγαινε στην εκκλησία. Επηγαίναμε νύκτα. Τον είδα που κρατούσε στο χέρι του ένα δαυλό αναμμένο και τον ερώτησα γιατί τον κρατεί. Λέει μου : ‘’Γιόκα μου, εσείς οι νέοι αυτά δεν τα ξέρετε εγώ το ‘χω από τον πατέρα μου. Άμα κρατώ δαυλί,...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Καλιτσάντεροι

Μια φορά εκατέβηκε ένα Καλιτσάντερος από το φονάρο κ’έκανε το μουσαφίρη στο νοικοκύρη και του κουβέντιαζε για να βρούν ευκαιρία οι άλλοι να του κλέψουν το χοίρο. Ο γέρος το κατάλαβε. Αλλά αυτός ήβαλε μια σουφλιμάρα (μπριζόλα) στη σούβλα και την έψηνε στα κάρβουνα και την εβούτα και στη στάχτη. Ο Καλιτσάντερος τον ρωτά ‘’γιατί βάλλεις τη σουφλιμάρα μέσ’ στη στάχτη ;> Του λέει αυτός πως το παλληκάρι...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Καλιτσάντεροι

Οι Καλιτσαντέροι εβγαίνανε τα Δωδεκάμερα. Οι παλιοί εσφαλούσανε τις πόρτες να μη μπή κλέφτης μέσα. Αυτοί οι Καλιτσαντέροι εκατεβαίνανε μέσα στο σπίτι απο το φονάρο(καπνοδόχου) για να αρπάξουν τίποτε να φάνε, ν'αρπάξουν απο το γουρούνι που έχουν σφάξει.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Για το ότι εμφανιζόταν ‘’πραγματικά’’ οι καλλικάντζαροι τον παληό καιρό επιμένουν γιατί δε σήμεα δεν τους βλέπουμε, λένε, ότι επειδή έχομε γίνει εμείς καλλικάντζαροι. Για να δείξουν δε στους νεωτέρους ότι εκείνοι ήσαν αγαθοί, ενώ οι σημερινοί κακοί, αναφέρουν το εξής ‘’περαστατικό’’. Κάποτι, νύχτα των Χριστουγέννων ήτο, στην αυλή ενός σπιτιού παρουσιάστηκε ένας γάιδαρος. Τα παιδιά του σπιτιού, έξ-πτά...

Τούμπας, Κ. (1951)
Οι μέρες απο του Χριστού μέχρι τη Βάφτιση τις λέμε Δωδεκάμερα. Τις μέρες αυτές βγαίνουν οι Καλικατζάροι. Οι Καλικατζάροι βγαίνουν την παραμονή του Χριστού παρουσιάζονται πολλών ειδών, γάτης, σκύλλος. Παρουσιάζονται τη νύχτα απι τος δώδεκα μέχρι μα κράξη ο πετεινός και ύστερα πάνε στη θέσι των. Όποιο βρούνε έξω του κάνουν κακό. Άμα έχει απάνω του ένα σημείο του Κυρίου (Χριστού) δεν τονε πειράζει.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Καλικάντζαροι

Ένας έπιασε ένα Καλιτσάντερο και τον έδεσε με βρούλλα. Τον είχε και του έκανε πολλές δουλειές. Τελευταία αυτός ευχαριστήθηκε και τον άφησε ελεύτερο κ'έφυγε. Ο Καλιτσάντερος είπε τότε ''όπως πάνε οι πόρδοι του, να πάνε και οι κόποι του. ''Αμέσως εχαλάσανε όλα τα έργα που είχε κάμει''.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Οι Καλικάντζαροι αποφεύγουν τη φωτιά και ιδίως το λαδοφάναρο γι αυτό, όποιος χάσει ζώα το βράδυ τα Δωδεκάημερα, παίρνει συνήθως μαζί του και το φανάρι του λαδιού ανεμμένο. Πολλάκις περιγελούν τους ανθρώπους. Συνηθίζουν παραδείγματος χάριν οι άνθρωποι να λένε όταν παρουσιάζωνται τοιαύται πνεύματα την Κυριακή προσευχή. Λέγοντες λοιπόν ούτοι Πάτερ ημών, τα σιαταναρούδια τους απαντούν : πατηρίτσα και...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Ο Καλικάνζαρος φέρεται να παίζη τρία όργανα ντέφι, βιολί κι όργανο μ'αυτά δε πολλές φορές παρουσιάζεται ορχούμενος ψηλά στα κεραμύδια των σπιτιών, στις ακροποταμιές, στις βρύσες και στα πηγάδια. Οι χωρικοί θέλοντες να βρίσουν τον καλικάνζαρο, τον αποκαλούν <σιατάν κουλουβέ> Αυτά είναι εν συντομία τα συμβαίνοντα με τους καλικαντζάρους [που αναφέρονται στις σελ 1-5]

Μελάς, Δ. Κ. (1951)

Παραδόσεις: Recent submissions

Οι Καλιτσαντέροι ερχόντανε απο τη Μύκονο με καρυδότσοφλα. ﻿

Μια γριά την εχορεύγανε οι Καλιτσαντέροι και της παίρνανε και τα σύκα απο το σπίτι. Και αυτή τους έλεγε ''Αφήτε να βάλην κ'εγώ στην μπουζού μου''. ﻿

Οι Καλιτσαντέροι ερχόντανε απο τη Μύκονο με καρυδότσοφλα.

Μια γριά την εχορεύγανε οι Καλιτσαντέροι και της παίρνανε και τα σύκα απο το σπίτι. Και αυτή τους έλεγε ''Αφήτε να βάλην κ'εγώ στην μπουζού μου''.