Recent entries

Now showing items 2241-2260 of 6798

Μια εκοιλοπονούσε, λοιπό οι αδερφές της εσηκώθηκα κ’ επήα κ εχτυπήσα τη μπόρτα τση μαμμής. Επορπάτησαν σ’ ένα ωρισμένο μέρος. Της ‘λέγα στο δρόμο: Τρέχα κυρά μαμμή. Άμα η μαμμή είδενε πως ο δρόμος που την περάσανε δεν ήτανε γνωστός της εμπήκε στην υποψία. Εφοβήθη. Αυτές την κατάλαβα και της είπαν: Μη φοβάσαι, κυρά μαμμή. Εμείς θα σε πάμε πάλι στο σπίτι σου. Την πήγα λοιπόν σε μια σπηλιά στο Μέσα Κήπο...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)
Ανεμικές

Παραδέχεται ο λαός, ότι, όταν το παιδί γεννηθή, στην τρίτη ημέρα από τη γέννα του παρουσιάζονται το βράδυ οι μοίρες του, για να το μοιράνουν και να προδιαγράψουν τη ζωή του ολόκληρη. Αυτό το παραδέχεται ο λαός και σήμερα ακόμα το παραδέχονταν δε και στα πανάρχαια χρόνια, και στα χρόνια που γεννήθηκεν ο Μέγας Αλέξανδρος, ο βασιληάς της Μακεδονίας, στα 356 προ Χριστού. Έτσι την τρίτη βραδυά από τη γέννα...

Μπακάλης, Ιωάννης (1938)
Άλλο οι Νεράϊδες. Αυτές βγαίν’νε σ’ αλώνια, το βράδ’ προπάντων και χορεύ’νε. Τσ’ είδανε. Τραγούδια άκουσα κι εγώ εδώ στον Τύμπανο. Ήμουνα δραγάτ’ς και τ’ άκ’σα, πολλές φορές. Πάντα βγαίν’νε σε ράχες και χορεύουνε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Οι Αναράες (Νεράϊδες)

Οι Αναράες ονομάζονται και Καλές γυναίκες και Ξωτικά. Είναι ψηλές και λιγνές γυναίκες, άσπρες σαν το γάλα και με μάτια μεγάλα και κόκκινα σαν το κερμίζι. Είναι πάντα ασπροφορεμένες μεταξωτά, ψιλά σαν τον αέρα και περιπατούν ανάλαφρα σαν να μην πατούν στη γη. Είναι και καλές και κακές Αναράες. Τρελλαίνονται για το χορό και το τραγούδι κι όταν βρουν κανένα λυριστή στο δρόμο τον αρπάζουν και τον βάζουν...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)
Ησκιερά μέρη είναι όλα τ’ αλώνια. Παλαιοί μας ελέγανε πως στ’ αλώνι στη Μισογαλιά, παρουσιαστήκανε δυο γυναίκες με άσπρα σεντόνια. Εθεωρούσανε πως πάνε για δουλειά, μα αυτές ήτανε ξωτικά και χαθήκανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Τσιντσιλώνι

Πέντε παλιά αλώνια βρίσκουνται στα Κούτζιανα. Η παράδοση αναφέρει ότι οι Κουτζιανίτες πάψανε ν’ αλωνίζουν εκεί από τη βραδιά, που κάποιος γεροτσοπάνης είπε, πως είδε μες στ’ αλώνια να χορεύουν και να πηδούν και να τραγουδούν πέντε ξωτικές νεράϊδες. [Τσιντσιλώνι= Σύνθετη Ελλ. Κουτσοβλ. λέξη = Πεντάλωνο].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Η δια του δέρματος θεραπεία νόσων προερχομένων από εξωτικών, κακών πνευμάτων

Οσάκις τις εν τη εξοχή, διατρίβων ή επανερχόμενος εις την οικίαν του από ταξειδίου, δια τόπων ακατοικήτων, συμβή να πονέση τον πόδα ή άλλο τι μέρος του σώματος και δεν δύναται με ουδέν μέσον να θεραπευθή, αποδίδει τούτο εις την επίδρασιν εξωτικών (ή εξωτερικών καλούμενων), δηλαδή κακών πνευμάτων, δαιμόνων και κατά πλείστον Νεράϊδων. Η μόνη εν τοιαύτη περιπτώσει θεραπεία είναι η δια δέρματος προβάτου,...

Τσίριμπας, Δημήτριος Α. (1918)
Ξωτικά Κωθωνιού

Μια γυναίκα του χωριού, ξεκίνησε πριν φέξει, να πάει στο μύλο, ν’ αλέσει το αραποσίτι της. Όταν έφτασε στ’ αλώνι αντίκρυσε πολύ ντουνιά, άντρες, γυναίκες και παιδιά να παίζουν βιολιά να χτυπούν νταούλια, να τραγουδούν και να χορεύουν. Όλοι είταν ξεζάρκωτοι. Η γυναίκα φοβισμένη δεν είξερε τι να κάνει. Να γυρίσει πίσω ή να προχωρήσει στο μύλο. – Σκέφτηκε και βρήκε πως πρέπει να πάει κι αυτή στ’ αλώνι,...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Στοιχειά Φραγκίστης

Στα ρέματα κι ‘ςτ αλώνια χορεύνι οι Νιράϊδις κι άμα πιράς κανένας κι δεν κάν του σταυρό τα τουν κρούνι κι παθαίν. Ένας διάβινι απού έν αλών κι πάϊνι ς τα πρόβατα κι αίκσι τραγούδια. Τότι ήρθε νια γναίκα κι τουν βάρισι νια μπατσιά κι αμέσους στραβώθκι. Ένας άλλους δγιάβινι απού ένα ρέμα κι τουν έκρουσι νια γναίκα μι τ’ άσπρα κι σιλικιάσκι κι άφριζι.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Νεραϊδοβούνι. Λένε πως εδώ βγαίνουν νεράϊδες. Επί τη ευκαιρία αυτή παραθέτουμε παράδοσιν περί Νεράϊδων, που αξίζει πολύ ν’ αναγραφή, εφ’ όσον μάλιστα δεν αναφέρεται εις τας παραδόσεις του Πολίτη.» Οι νεράϊδες είναι αδερφές του Μ. Αλέξαντρου. Όταν κάποτε ο Αλέξαντρος επέρασε κάτι πέτρες που άνοιγαν κι έκλειναν με μεγάλη δύναμη, ευρήκε το αθάνατο νερό και επήρε κάμποσο σε μια μποτίλλια. Όταν αρρώστησε...

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
Όταν ήμα μικρός, λένε πως στσι Κουτσουπιές μαζεύονται Νεράϊδες. Πολλοί στους Αντιπαξούς λένε πως το μεσημέρι εβλέπανε Νεράϊδες ντυμένες στα άσπρα σαν νυφάδες. Εδώ στσι Κουτσουπιές το ‘χομε αϊκουστά πως είδανε τη Νεράϊδα, ντυμένη στ’ άσπρα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Επί του λόφου άνω της κωμοπόλεως πλησίον μερικών ανεμομύλων υπάρχουν αρκετά σπήλαια όπου κατοικούν Νεράϊδες. Αι Νεράϊδες της Κιμώλου, λέγει η ξεναγός μας, «εκτελούν τα καθήκοντα της μητρότητος, όπως και ημείς, έχουν δε μεγάλην επιθυμίαν να αποκτήσουν αρσενικά παιδιά» και επεξήγησε τα λεγόμενά της δια της ακολούθου ιστορίας: «Μιαν ημέραν μία Νεράϊδα του σπηλαίου αναμένουσα τοκετόν έστειλε να καλέση...

Bent, J. Th. (1933)
Νεράϊδες Δ

Μνιά βολά ‘τονε, λέ’, ένας δράκοντας, και ήτον-ε το σπίτι ντου ‘ς ένα χαράκι μέσα. Και μνια νημέρα, λέει, ένας γέρος επήγαινε ‘ς τα ξύλα και οντέν ήθελα σηκώσει τα ξύλα είπεν – Ώφ! Κ’ εγλούκαν – ε ο όφις και του ‘πεν – ε Είντα με θες; Λέει. – Για το Θιό, κ’ εγώ δε σου φώνιαξα! Λέει – Όχι, εφώνιαξές μου, μόνο ‘πε μου πόσα παιδιά έχεις. Και ο γέρος του ‘πεν, λέει – Δώδεκα. Και του ‘πενε – Ντα έχεις...

Ζωγράφος, Χρηστάκης (1896)
Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)
Η Σχίζα του Μεσημεριού

Είναι είδος Νεράϊδας ασπροφόρας που βγαίνει ακριβώς το μεσημέρι και βλάφτει τα μικρά παιδιά που βρίσκει έξω εκείνη την ώρα. Οι μητέρες απαγορεύουν τα παιδιά των να γυρίζουν έξω την ώρα του μεσημεριού και τα φοβερίζουν λέγουσαι «ω μάννα παιϊμ μου που θα πάης τέδοιαν ώρα να σε μπτσάη η Στσίζα του μεσημεριού». [Σχίζα= Η σχίζα δηλ. το λεπτόν τεμάχιον ξύλου, κατάλληλον προς καύσιν. Μεταφορικώς δηλοί ακριβώς...

Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1936)
Νεράιδες. Στην Κρήτη τις νεράιδες τις λένε «ανεράγδες» ή «ανεράιδες». Σύμφωνα με τα μυθεύματα περί νεράιδων, αυτές ζούνε κοντά στα νερά, ποτάμια, πηγάδια, νερόμυλους. Σε σπήλιους, σε κουφάλες δένδρων. Είναι πολύ όμορφες, χορεύουν τραγουδούν, πλύνουν ρούχα κλπ. Έχουν δε μάλλον κακοποιόν επίδρασιν επί του ανθρώπου. – Άνθρωποι που βλέπουν νεράϊδες μένουν τρελλοί. – Άμα συναντήσης νεράϊδα δεν πρέπει να...

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Ο ίδιος Στρατής ο Μαντάς άλλη νια βολά ροβόλαε στοις Μουρκάδες. Εκεί παρουσιαστήκανε τρεις γυναίκες. Τον πήρανε στον αέρα και τον πήγανε στην κορφή στον Τούρνο. Εκεί πήγανε ναν dον ρήξουνε κάτου οι δύο. Η μία τους έλεγε «Μωρές τι τον παιδεύεται; Ταχιά θα σας ρήξη η μάννα του στη θάλασσα.» (Γιατί η μάννα του ήταν μάγισσα.) Εκείνος είχε μπημένα το ραβδί του σε μνιά γράβα και κρατειότανε να μην πέση...

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)
Σ’ έν’ αλώνι, 100 μέτρα όξ’ από το χωριό, εχορεύανε Ανεράϊδες. Ένας τσοπάνης είχε μια από δαύτες αγαπητικιά και βλεπόντανε όταν ηθέλανε. Εκείνο το βράδυ επέρασε μπροστάθενέ τους που χορεύανε και δεν την καλησπέρισε. – Γληγόρη, γιατί δε μίλησες απόψε; του λέει. – ‘Ασε με γιατ’ είμαι στενοχωρημένος. Ζηλεύουνε βλέπεις κι αυτές σα γυναίκες. Το διηγότανε ο ίδιος ο τσοπάνης (ο Γληγόρης ο Βλησμάς) όταν ήταν...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Νεράϊδες Α

Μνια φορά ΄τονιε, λέει, έξε βοσκοί, κιαπύτις εβράδειασεν – ε επέψαν ένα να πάη να πάρη ψωμί από το χωριό. Και ‘πάνω ΄κειέ , λέει, ‘ς τη στράτα, ΄ς του Βεκίρη το ‘σώχωριο, είδεν – ε λέει, λάμψες και γύρου γύρου Νεράϊδες και εχορεύγαν – ε, και ‘ς τη μέση ένα Νεράjδο κ’ ήπαιζε τη λύρα. Και ύστερα τος ήλεγε – Δεν γατέχω ‘γώ λύρα. – Όϊ, κατέχεις (εθάργειεν – ε πως ήταν –ε γυναίκες κ’ εχορεύγαν – ε ‘κειά)....

Ζωγράφος, Χρηστάκης (1896)
Ανεραϊδα, η πληθ. – δες= νηρηΐς: «οι ανεραΐδες υπάρχανε κείνον τον καιρόν.»

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

Παραδόσεις: Recent submissions

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα» ﻿

Ανεραϊδα, η πληθ. – δες= νηρηΐς: «οι ανεραΐδες υπάρχανε κείνον τον καιρόν.» ﻿

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»

Ανεραϊδα, η πληθ. – δες= νηρηΐς: «οι ανεραΐδες υπάρχανε κείνον τον καιρόν.»