Recent entries

Στρίγλα= λέγεται η γυνή η ανάγωγος, η κακοήθης. Άλλαχου (άλω της Κρήτης) τα γραΐδια τα φθονούντα το κάλλος ΄ς την νεότητα.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Η παιδόφιλος Γελλώ, και πάντα τα μορμολίκεια των Ελληνικών μύθων επισώζονται εν τη συνειδήσει της Καρπαθίας παραδεχομένης την ονειρομαντείαν οιωνοσκοπίαν, ωμοπλατομαντείαν αστεροσκοπίαν και πάσαν μαγευτικήν τέχνην υφ’ όλας τας δοξασίας, παρατηρούσης τους πταρμούς. Γειά σου τους σπασμούς των βλεφάρων, ανεπετά το ‘μμάτι μου, τους κνησμούς των χειρών ζααρεί το χέρι μου, την εμβοήν των ώτων, τ’ αυτιά...

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896)

Στρίγλας βυζιά= χόρτον – στιγλοπαίρνομαι= εγύρομαι τη νύχτα ΄ς κινούμαι. Στριγλορουφισμένος= Τελείως εξαντλημένος, στριγλοφωλεά – στριγλολάγκαδα.

Νεστορίδης, Κ. (1894)

Λέξεις και φράσεις δια τον εκφοβισμόν των νηπίων. Εις την περίπτωσιν αυτήν αι μητέρες εν τη αμαθεία και αγνοία την, διαπράττουσι το μέγα λάθος να εκφοβίζουν τα τέκνα των από της βρεφικής ηλικίας, με τον σκοπόν ν’ αναγκάσωσιν αυτά να κοιμηθούν συντόμως ή να ησυχάσωσι. Προς τούτο κτυπούν διάφορα αντικείμενα δια να κάμουν ζωηρούς ήχους ή τους λέγουν φωνακτά λέξεις και φράσεις προς εκφοβισμόν ως αι κατωτέρω:...

Ζάρακας, Νικόλαος Α. (1958)

Στρίγλα= η μάντισσα (ιδίως κακού, μη αποτρόπαιος) οδηγουμένη από τους αστέρας».

Αιλιανός, Απόστολος Π. (1874)

Γιαλού (η)= φάντασμα, το φόβητρον ιδίως των λεχωΐδων (Ανεράϊδα. Νηρηΐς).

Εαρινός, Γεώργιος (1895)

Παλιόστριγλα= Εριννύς

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ. (1894)

Εις το δέρμα όταν παρουσιάζεται δαγκαματιά με μπλαβίλα, κατά την νύκτα λένε: «Σε δάγκασε η γυλού. Τούτο το παθαίνει μία κόρη ή γυναίκα, διότι την ζηλεύουνε.

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)

Τα δόντια τ’ ου στρίγλους τρίζ’ ς΄τουν ύπνου τ΄ θα φάη τ΄αδέρφια τ’.

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ

Γ’λλού, η: Τέρας των παραμυθιών με ανθρωπίνην μορφήν κατά την ημέραν. «Γούλη μία γίν’του άθιιπους κι σα νύχτγιαζι γιν’ταν Γ’λλού κι έπνιγι τ’ μπαμπά τ΄τα πάατα.»

Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1928)

Η Ιαλού= η στρίγκλα, η κακιά, η φωνακλού Μωρή στρίγκλα, Ιαλού.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1931)

Στρίγγλα, η, λατ. Striga= η Έμπουσα.

Ρέκας, Β. Δ.

Μια λεχώνα από το Κεραμί έταξε το παιδί που καμε να το βαφτίση ο Λυερός από τσ’ Ακαδήμους (χωρίον). Σε δυο τρεις μέρες το βράδυ επήγε ένα φάντασμα ‘ς τη πόρτα και της φώναξε: ω συδέκνισσα μέσα είναι ο σύδεκνος; Όχι, είνται τονέ ‘υρεύγεις τέθοια ώρα; Ανοιξέ μου ταδεμή τση λέει. Μπαίνει μέσα και της ευχηθή να της ζήση το παιδί ‘ς το βγαλημό έξω τη χάδεψε ‘ς το πρόσωπο κ εβγήκε από το παράθυρο. Με το...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)

Στρίγγλαι

Εν Μάνη αι στρίγλαι καλούνται στρίλες κι στρίγγλες και ταυτίζονται προς τα των αρχαίων Ελλήνων κι Ρωμαίων Στρίγγας. Κατά την μυθολογίαν αι στρίγλες την νύκτα μετεμορφούντο εις πλωία εις ερχόμεναι εις των κοιτίδα των νηπίων εμύζων το αιμάτω. Δια τούτο παρ’ Ησυχίω απαντώμεν «Στρίγλος – νυκτίφοιτον, καλείται δε η νυκτοβιον οι δε νυκτοκόρακαι.» Επειδή λέγεται και στρίγγλος, αποδίδεται ότι οι στρίγγες...

Νεστορίδης, Κ.

Τα παιδιά που γεννιούνται το Σαραντάμερο και δε βαφτιστούν τα Φώτα γίνουνται Στρίγγλες. Γυρίζουν τη νύχτα στα νεκροταφεία και πάνε στα κόκκαλα. Στο δρόμο που γυρνά και πάει η στρίγκλα στο σπίτι της αν της πατήξε κανείς και προφτάξη να της αρπάξη από το στήθος και της δώση ένα χαστούκι θα ξυπνήση θα συνέλθη και θα σου πή: «Για το Θεό, μην το πης σε κανένα». Άμα βαπτίσουν το παιδί, σε τρεις παίρνουν...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)

Στρίγλος= νυκτικόραξ – ο στρίγγλος= ιδιότροπος, κακομοίρης.

Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)

Η καληώρα= η στρίγγλα, η άσχημος κατ’ ευφημισμόν.

Φιλανθίδης, Μενέλαος Π. (1893)

Η φαντασία του λαού απεικονίζει, υπερφυσικάς γυναίκας, αι οποίαι ως μόνον σκοπόν των έχουν να βλάπτουν τα βρέφη. Τοιαύται είναι: α) Η Γιαλλού: Αυτή είναι υψηλή, εύρωστη, με μεγάλα άγρια μάτια, περιπλανωμένη κατά τας αγρίας νύκτας και κατά την διάρκειαν σφοδρών ανέμων και καταιγίδων.

Ζάρακας, Νικόλαος Α. (1958)

Κι οι στρίγγλες πάνε στσι Κουτσουπιές. Μια φορά η μάννα μου, μαζί με μία γειτόνισσα (είναι πεθαμένες τώρα), επηαίνανε στη Γλύφα, κάτω στη θάλασσα, προς τη Λάκκα, για νερό. Βλέπουν από μακριά μια γυναίκα ψηλή στα ολόασπρα. Ήτανε φεγγάρι μεσάνυχτα και ξεγελαστήκανε, πως είναι πρωΐ. Ενομίσανε πως είναι μια γειτόνισσα άλλη, κι επίαινε στην αδερφή της. Της φωνάζουνε λοιπόν: «Μάχη! Μάχη!, κι αυτή προχωρούσε,...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Στρίγλες γίνονται τα θηλυκά παιδιά που θα τύχη να γεννηθούν ανήμερα τα Χριστούγεννα, αν είναι αρσενικά, γίνονται Κάγιοι. Οι στρίγλες είναι γυναίκες που σηκώνονται και γυρίζουν τη νύχτα και κάνουν κακό στους ανθρώπους και προ πάντων στα μωρά παιδιά που τους ρουφούν το αίμα τους. Είν’ οι ίδιες με τοις γελλούδες. Μια βολά λέγουν πως επήραν ένα παλληκάρι τον Β 16 – 18 χρονών στην Κυρά Παναγιά να τον...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932)

Παραδόσεις: Recent submissions

Στρίγλα= λέγεται η γυνή η ανάγωγος, η κακοήθης. Άλλαχου (άλω της Κρήτης) τα γραΐδια τα φθονούντα το κάλλος ΄ς την νεότητα. ﻿

Στρίγλας βυζιά= χόρτον – στιγλοπαίρνομαι= εγύρομαι τη νύχτα ΄ς κινούμαι. Στριγλορουφισμένος= Τελείως εξαντλημένος, στριγλοφωλεά – στριγλολάγκαδα. ﻿

Στρίγλα= η μάντισσα (ιδίως κακού, μη αποτρόπαιος) οδηγουμένη από τους αστέρας». ﻿

Γιαλού (η)= φάντασμα, το φόβητρον ιδίως των λεχωΐδων (Ανεράϊδα. Νηρηΐς). ﻿

Παλιόστριγλα= Εριννύς ﻿

Εις το δέρμα όταν παρουσιάζεται δαγκαματιά με μπλαβίλα, κατά την νύκτα λένε: «Σε δάγκασε η γυλού. Τούτο το παθαίνει μία κόρη ή γυναίκα, διότι την ζηλεύουνε. ﻿

Τα δόντια τ’ ου στρίγλους τρίζ’ ς΄τουν ύπνου τ΄ θα φάη τ΄αδέρφια τ’. ﻿

Η Ιαλού= η στρίγκλα, η κακιά, η φωνακλού Μωρή στρίγκλα, Ιαλού. ﻿

Στρίγγλα, η, λατ. Striga= η Έμπουσα. ﻿

Στρίγλος= νυκτικόραξ – ο στρίγγλος= ιδιότροπος, κακομοίρης. ﻿

Η καληώρα= η στρίγγλα, η άσχημος κατ’ ευφημισμόν. ﻿