Recent entries

Now showing items 2061-2080 of 6798

Εμαγέρευαν Τετάρτη ή Παρασκευή και βρήκανε χέρι ανθρωπινό μέσα, γι’ αυτό έκοψαν το αντέτι, αλλιώς μαγερεύουν στα σπίτια τους. (Τότε ήτανε κόσμος που δεν ήξεραν ν’ αρτεύωνται. Οι παπούδες μας μας το μολόγααν. Το κόψανε το φαγητό. Επαίρναμε το ψωμί από το σπίτι μας και κει παίρναμε το φαγητό. Το βακούφι είχε απ’ ούλα και κρασί και κρέατα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Πρώτα οι Τετράες κ’ι η Παρατσεβζή κ’ι η (Δ)εφτέρα η(γ)ένουνταν (γ)υναίκες. Μια παπαgιά ήκαμνε παράνυχτα τουνούκλα, Τετράη – βρά(δ)υ, κ’ι ήρτεν που το πανωπόρτι μια (γ)υναίκα κ’ι είπεν της: λίμενε (περίμενε) α (να) πα φέρω τηδ δουλειά μου (ν)α νυχτερέβγομεν αντάμα, ύστερις ημάλλωσέν της ο παπάς πρύξερεν το κακό κ’ι ήπφεσε (πλάγιασεν) κ’ αι κ’ειά έρσεται και βροντοχτυπά τημ πόρτα. Ήταν η Τετράη (Τετάρτη),...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
«Τετράη (Τετάρτη) μου στον άντρα μου, Πέφτη μου στα παιgιά μου, σεβ’ζή στα μμάgια μου, πούνε παρη(γ)ορ’ ζια μου». Τις προσωποποιούσαν και τις τιμούσαν. «Τετράη και Παρασ’ σεβ’ ζη τα νύσ’ σα σου μην κόψης, την Κυρ’ζιακή μη χτενιστής, α τθέλης να προκόψης». Η Τετράη μπήκε στο σπίτιν μιας ζυναίκας που καμνε τουνούκλα την ημέρα της Τετράης, κι ήφο(β)έριζέν τη, (ν)α πνίξει τον άντρα της, κι ήταξεν της,...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Την ημέρα (γιορτή) του Αγίου Χριστοφόρου δεν εργάζονται, γιατί φοβούνται το χαλάζ’. Ο άγιος έχει στον κόρφο τ’ το χαλάζ.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Άγιος Κήρυκος. Είχαν τ’ αλώνια οι παλιοί καταής. Βόδωσαν άλλοι να τα πάρ’ν απ’ τ’ αλώνια, άλλοι δε βόδωσαν (=ευόδωσαν); Όσοι πήγαν να δ’λέψουνε κείνη την ημέρα, έκαμε νεροποντή ο Θεός και πήρε τα σιτάρια απ’ τ’ αλώνια. Αγίου Κηρύκ’ σήμερα, κακό κηρύκ’ (15 Ιουλίου) κακό κηρύκ’= κακή ώρα. Παίρνει τα σιτάρια ‘πο μέσ’ από τ’ αμπάρια.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ο Άϊ Γιάννης ο σπασοκάδης

Μια φορά την ημέραν της εορτής της Μεταστάστεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (26 Σεπτεμβρίου) καθ’ ην η εκκλησία επιβάλλει αργίαν, ως ένα χωργιό ετρυγούσαν τ’ αμπέλια, διότι ο καιρός ήτο βροχερός και ο τρύγος δεν έπαιρνε αναβολή. Ο Άϊ Γιάννης όμως δεν εσυγχώρησε την αμαρτίαν και για τούτο έσπασε της κάδαις και εχύθη ο μούστος. Δια τούτο ο Αγίος Ιωάννης της ημέρας εκείνης (διότι είναι πολλοί Αϊ...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)
Τριμούλα: (παμπάλαιο μέρος με έλος πεδινό μέρος). Ένας γέρος αλώνιζε με τα βόδια τ’ τ’ αγίου Κηρύκ’. Παρουσιάστηκε ένας γέρος που του λέει: - Γιατί αλωνίζ’ς σήμερα τέτοια μέρα; Του λέει εκείνος: - Κηρύκο λένε μένα και το βόδι μ’. Κι αμέσως εβούλιαξ΄ ο τόπος και πήρε μαζί τον γέρο με τα βόδια. Και από τότε το μέρος έμεινε ελώδες και όταν πατήσης τρέμει. Και το λεν Τριμούλα. Το νερό την ώρα με το βούλιαγμα...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ανάθεμα που λούστηκε τα τρία τα Σαββάτα το Κρέτινο, το Τυρινό, τση Πρώτης Εβδομάδας. Η πρόληψη αυτή επεκράτησε από την εξής παράδοση: Κάποτε ήταν μια μάννα και είχε τρεις κόρες. Η πρώτη της κόρη ελούστηκε το Σάββατο της πρώτης (κρέτινης) αποκριάς και από το λούσιμο βρέθηκε αιτία να πεθάνη. Το ίδιο έγινε με τη δύτερη το Τυρινό Σάββατο και κατόπιν με την τρίτη το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Σαρακοστής....

Παπαδάκη, Ειρήνη (1939)
Στρίγγλα εν Σμύρνη λέγεται η κακή γυναίκα, όπως και εν Λειβησίω, ένθα προφέρεται ως εν Σύμη στρίγλα.

Εαρινός, Γεώργιος (1895)
Την ημέρα (γιορτή) της Αγιο – Μαύρας δεν κάνομε χωράφ’. Ένας που έκανε χωράφ’ της Αγιμαύρας, κίν’σε να πα’ να κάν’ χωράφ’ τον ρώτησε ένας – Που πααίν’ς σήμερα; Πααίνω να κάνω χωράφ’. Σήμερα είναι τς Αγιομαύρας του είπε. – Μαύρα βόϊδια έχω και γω του είπε. Και αμέσως ψόφησαν τα βόϊδια.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Στρίγγλος! Στρίγγλα! = ο κακός – ή.

Κουκουλές, Αναστάσιος
Από τις 29 – 31 Μαρτίου, τις τρεις μέρες αυτές τις λέμε μπάμπες (=ημέρες της γιαγιάς). Άμα περάσουν οι μέρες αυτές τότε βγαίνομε από το χειμώνα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Τ’ αγίου Κηρύκ’ αλώνιζ’ ένας στη Ρεντίνα και κάποιος πέρασε και του λέει: Σήμερι αλωνίζ’ς. Είν’ τ’ αγίου Κηρύκ’. – Κήρυκ’ λένι κι μένα και το βόδ’. Εβούλιαξε το μέρος κι εβύθισ’ αυτός. Το μέρος το λένι Τριμούλα και το νερό φανερώθ’κε στα Μαυρονέρια μι τ’ άχερα μαζί απ’ τ’ αλώνι (προς τη Μπάνισκα) στο δ’κό μας το μέρος.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Αχαμνή μέρα και ώρα αχαμνή, κακιά. Η Τρίτη κ’ η Παρασκευή είν’ αχαμνές. Είχαν μάννα κακή και βγήκαν αχαμνές αυτές.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Ήτανε μια ‘υναίκα κ’ εφώναξενε μιας αλλονής: ώ ‘ειτόνισσα. Εκείνη νόμιζενε πως είναι ‘υναίκα και τς ήνοιξε ‘ια να νυχτερέψουνε! Μόλις που της είδενε την εdίκρυσε κ’ είδεν ότι δεν ήτανε ‘υναίκα. Την είδενε πως ήτανε από τη μέση κι απάνω ‘υναίκα κι από τη μέση και κάτω είχενε μαλλιαρά γαϊδουρνίσα ποδάρια. Ετρόμαξεν η ‘υναίκα και ‘ια να φύγη είπενε: Άχ, αχ τι είναι που γίνετ’ όξω. Λέει: τι; Λέει: τ’ς...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Στρίγλα, αλογόστριγλα.

Κανδηλώρος, Τάκης Χ. (1909)
Μια έφκιαξε την ημέρα αυτή (29 Αυγούστου) μερόπιττα (με φύλλα τυρί) και μέσα εύρε σταξιές από αίμα. Μια Σμάρω έφκιαξε πίττα με τυρί – βούτυρο, μπομπότα και πάει να την ξεσκεπάσ’ και τη βρήκι ούλο αίμα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Στρίγλα, η= Γυναικείον φάντασμα ή δαιμόνιον, όπερ πνίγει τα βρέφη, Μορμώ τις η Έμπουσα ή Ερινύς.

Αποστολίδης, Μύρτιλος Κ. (1922)
Οι δύο Στρίγκλες

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ Παλούμπα Γορτυνίας.

Άγνωστος συλλογέας
Οι Στρίγλες

Οι στρίγλες είναι άγριες γυναίκες μακρές ξερακιανές με νύχια μακρά και γυριστά στα πόδια και στα χέρια. Τα ματόκλαδά τους είναι μακρά και τα μαλλιά τους είναι ανακατωμένα. Βγαίνουν τη νύχτα και πηγαίνουν στες λεχώνες και πνίγουν τα παιδιά. Η Ζ. που ‘κανε οχτώ παιδιά τα ‘χασε όλα από τες στρίγλες που τοις άκουε τη νύχτα σαν κτυπούσαν τα νύχια των ποδιών των και ήρχοντο να πνίξουν τα παιδιά. Στο τελευταίο...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932)

Παραδόσεις: Recent submissions

Την ημέρα (γιορτή) του Αγίου Χριστοφόρου δεν εργάζονται, γιατί φοβούνται το χαλάζ’. Ο άγιος έχει στον κόρφο τ’ το χαλάζ. ﻿

Στρίγγλα εν Σμύρνη λέγεται η κακή γυναίκα, όπως και εν Λειβησίω, ένθα προφέρεται ως εν Σύμη στρίγλα. ﻿

Στρίγγλος! Στρίγγλα! = ο κακός – ή. ﻿

Από τις 29 – 31 Μαρτίου, τις τρεις μέρες αυτές τις λέμε μπάμπες (=ημέρες της γιαγιάς). Άμα περάσουν οι μέρες αυτές τότε βγαίνομε από το χειμώνα. ﻿

Αχαμνή μέρα και ώρα αχαμνή, κακιά. Η Τρίτη κ’ η Παρασκευή είν’ αχαμνές. Είχαν μάννα κακή και βγήκαν αχαμνές αυτές. ﻿

Στρίγλα, αλογόστριγλα. ﻿

Στρίγλα, η= Γυναικείον φάντασμα ή δαιμόνιον, όπερ πνίγει τα βρέφη, Μορμώ τις η Έμπουσα ή Ερινύς. ﻿

Οι δύο Στρίγκλες Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ Παλούμπα Γορτυνίας. ﻿

Την ημέρα (γιορτή) του Αγίου Χριστοφόρου δεν εργάζονται, γιατί φοβούνται το χαλάζ’. Ο άγιος έχει στον κόρφο τ’ το χαλάζ.

Στρίγγλα εν Σμύρνη λέγεται η κακή γυναίκα, όπως και εν Λειβησίω, ένθα προφέρεται ως εν Σύμη στρίγλα.

Στρίγγλος! Στρίγγλα! = ο κακός – ή.

Από τις 29 – 31 Μαρτίου, τις τρεις μέρες αυτές τις λέμε μπάμπες (=ημέρες της γιαγιάς). Άμα περάσουν οι μέρες αυτές τότε βγαίνομε από το χειμώνα.

Αχαμνή μέρα και ώρα αχαμνή, κακιά. Η Τρίτη κ’ η Παρασκευή είν’ αχαμνές. Είχαν μάννα κακή και βγήκαν αχαμνές αυτές.

Στρίγλα, αλογόστριγλα.

Στρίγλα, η= Γυναικείον φάντασμα ή δαιμόνιον, όπερ πνίγει τα βρέφη, Μορμώ τις η Έμπουσα ή Ερινύς.

Οι δύο Στρίγκλες

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ Παλούμπα Γορτυνίας.