Αναζήτηση
Αποτελέσματα 2501-2600 από 3101
Ο ζαβός κι' ανούξερος ει' dο ίδιο πράμα
(1963)
Ζαβός=κουτός
Αυλή gi' αλώνι
(1963)
Δηλαδή, κοινόχρηστο, ελεύθερο στη διάθεση του καθενός
Παροιμία
(1963)
Τα βασιλικά μολύβια δε βουλού bοτέ, μόνο' 'ρχουdαιν απάνω
(1963)
Δηλαδή, οι άρχοντες και τα επίσημα έγγραφα δεν χάνουν ποτέ την ισχύν τους
Εκύλησεν ο dέτζερης κι ηύρηκε dο καπάκι
(1963)
Λέγεται για ανθρώπους που ταιριάζουν
Ηύρεν ο Φίλιππας τον Ναθαναήλ
(1963)
Ναθαναή = Ναθαναήλ
Όdε λείπ' ο κάτης α τη 'ωνιά, παίζουν οι ποdικοί την αρμαδούρα
(1963)
Αρμαδούρα = σημαίνει ότι είναι ξένοιαστοι, διασκεδάζουν, τρέχουν
Ο Ενάρης γεννά κι' ο Φλεβάρης φλέες ανοίει
(1963)
Γεννά= βρέχει, Φλέες=φλέβες, νερά, βρύσες
Του Ενάρη το φεgάρι παρά λίο μέρα λάbει
(1963)
Λέγεται, επειδή είναι πολύ λαμπερό το φεγγάρι του Γενάρη
Του Ενάρη το φεgάρι παρά λίο μέρα φέgει
(1963)
Λέγεται, επειδή είναι πολύ λαμπερό το φεγγάρι του Γενάρη
Κι' οι πετεινοί dων εδά, που λέ' ο λόος, κάνουν αβγά
(1963)
Λέγεται για τους τυχερούς
Εμείς γερνούμε, μα τα χρόνια πάνε κι' έρχουdαι
(1963)
Δηλαδή, εμείς φθειρόμεθα, ο χρόνος δεν χάνεται
Κι' οι πετεινοί dων εδά, που λέ' ο λόος, γεννούσι
(1963)
Λέγεται για τους τυχερούς
Ο πρώτος δάσκαλος του παιδιού είν' ο ονιός
(1963)
Δηλαδή η πρώτη αγωγή καλή ή κακή δίδεται στο παιδί από το γονιό, κυρίως με το παράδειγμα.
Κανείς δε bορεί να ξεφύ' α' το γραφτό dου
(1963)
Αντιστοιχεί προς το “Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”
Άσκημα γράφου dα χαρθιά
(1963)
Ερμηνεία: Δηλ. Τα πράγματα δείχνουν άσχημα
Εγλυκάθην η γρϊά τα σύκα κι' όλο στη συκομεθύρα
(1963)
Συκομεθύρα= το κιούπι που βάζουμε τα σύκα
Δανεικά εί' dα προζύμια
(1963)
Σκότωνε διαόλοι, πλέρωνε τζερεμέ
(1963)
Λέγεται, όταν ένας άνθρωπος δεν υποχωρή, ενώ υποστηρίζει μια παράλογη άποψη
Δικό μου το ψωμί και ξένο το μαχαίρι
(1963)
Λέγεται για τη σπατάλη δικού μας πράγματος από άλλους
Τόσο σε δώνω, πράμα μου, 'ιά να μή βρεθή κανείς να σ' αοράση
(1963)
Λέγεται, όταν πουλάη κανείς κάτι πολύ ακριβώτερα από την πραγματική του αξία
Έχω κι΄ άλλα στη σεdούκα κι΄ είναι πιό κάλ΄ από ΄τούτα
(1963)
Λέγεται σαν αστείο, όταν θέλη κανείς να πη ότι έχει από ένα πράγμα και δεύτερο
Βρακί δεν είχαμε gαί πουκάμισο ΄θέλαμε
(1963)
Λέγεται, όταν ζητάμε πράγματα υπερβολικά, ενώ μας λείπουν τα στοιχειώδη
Στο βουνό 'ίνεται η ζημιά, μα πάει τρεχάτη στο σπίτι
(1963)
Δηλαδή οσοδήποτε μακρυά κι αν πάθωμε μια ζημιά, ο αντίκτυπός της θα γίνη αισθητός στην οικονομία του σπιτιού μας
Στο βουνό 'ίνεται η ζημιά, μα πάει τρεχάτη στο ρημάδι
(1963)
ρημάδι=σπίτι (κατάρα)
Ιάδ' ο Θεός κι' επροσκυνούμα gι' εμείς τα είδωλα
(1963)
Λέγεται, όταν διαπιστώνωμε ότι μια κατάσταση, ένα πράγμα, ένα πρόσωπο, που εθεωρούσαμε σαν τελειότερο, έχει το καλυτερό του
Η όρνιθα πίνει το νερό, μ' αξανοίει και το Θεό
(1963)
Π.χ. Δε σώνει που πουλείς πιό ακριβά, μόνου ξικοδυάζεις κιόλα. Η όρνιθα ΄δα, λέει, πίνει το νερό, μ' αξανοίει και το Θεό
Το θυμιατό τα ξεδιαλύνει
(1963)
Δηλαδή, εκείνος που πρόκειται να κρίνη, θα διαλευκάνη την υπόθεση
Μιά ιδέα 'ν' όλα
(1963)
Δηλαδή όλα είναι μάταια. Μετά την ικανοποίηση μιας επιθυμίας μας, καταλήγομε στη σκέψη ότι τίποτε δεν αξίζει
Στραβά πας, κάβουρα, μα 'ειά στη gαταδιά σου
(1963)
Ειά=υγεία. Ειρωνικώς, gαταδιά σου=το κατάντημά σου
Τ' Άη Λιά (μπ)αίνει το λάδι στην ελιά
(1963)
Δηλαδή, του προφήτη Ηλία αρχίζει να περιέχη λάδι ο ελαιοκαρπός
Το πρώτο σου παζάρι ποτέ να μη dο διώξης
(1963)
Δηλαδή πιο κερδισμένος είναι όποιος αποφασίζει μια συναλλαγή χωρίς να διαπραγματεύεται επί πολύ ή με πολλά πρόσωπα
Κεφάλι, που δε bορείς να (το) δείρης, πρέπει να το προσκυνας
(1963)
Δηλαδή πρέπει να υποτάσσεται κανείς στον ισχυρότερο
Το πα είναι να μη ραΐση το 'υαλί. Αφού ραΐση...
(1963)
Λέγεται για αρρώστιες, που είναι χρόνιες, κυρίως της καρδιάς, των πνευμόνων, νευρασθένειες κ.τ.λ.
Κάλλιο πρώτος στ' Απεράθου παρά άρχοdας στο Κάστρο
(1963)
Κάστρο = στην πρωτεύουσα της ναξου; στο φράγκικο κάστρο της ναξου
Εώ σ' έπιασα 'τα dριαdάφυλλο κι' εσύ ήσουν αgάθι κι' εgιλωσές με
(1963)
Λέγεται για ύπουλον άνθρωπο
Ανάθεμά τσι και τσι δυό, το Ιάννη και το Νικολό
(1963)
Παραδείγματος χάρη: “Εβαρέθηκα νακούω τη συζήτησή dωνε. Κι' οι δυό φταίνε. Πάρ' τον ένα χτύπα τ' αλλονού. Ανάθεμά τσ' εδά, λέει, και τσί δυό...”
Αν έχη ψιμοβροχές, θα κάμωμε 'εννήματα
(1963)
Λέγεται, όταν υπόσχεσαι κάτι υπό όρους, που είναι δυνατόν να μην πραγματοποιηθούν, όταν κυττάς επομένως να αποφύγης κάτι. Ανάλογο περίπου με το “Άν μου πέση το λαχείο...”
Ν' αναμένη κανείς α' το νηστικό μερέdi
(1963)
Λέγεται για τους τεμπέληδες και τους αμέριμνους, που περιμένουν απ' την τύχη
Έναν αgυνόστομο 'ν' ο άθρωπος
(1963)
Δηλαδή ολόκληρος ο άνθρωπος συμπυκνώνεται στο πρόσωπο, άρα πρέπει να είναι ειλικρινής, τίμιος, καθαρός, γιατί το πρόσωπο δεν κρύβεται. Π.χ. “Αφού του τόπα, θα του το δώσω, δε bορώ να τονε 'ελάσω, το πρόσωπο τ' αθρώπου 'ν' ...
Αdίκρυ μου 'ρθες κι ήκατσες σα gοφτερό μαχαίρι
(1963)
Λέγεται, σε άνθρωπο με διάθεση εριστική, εχθρική ή σε άνθρωπο που μας ενοχλεί η παρουσία του
Η κοιλιά με τάdερα δε gαλά, όχι δυο ξένοι άθρωποι!
(1963)
Λέγεται, όταν δεν συμφωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους
Αdίς να σέτ' ο άδαρος, σέται το σομάρι
(1963)
Λέγεται, όταν, ενώ κάποιος είναι υπεύθυνος για μια αταξία, κάνει και τον άγριο, τον αδικημένο, κ.τ.λ.
Απόψε με το dούρτουρο κι αύριο με τον άουρο
(1963)
Απόψε, δηλ. Με το κρύο κι αύριο που θάβγη ο νήλιος είν΄ο άουρος ο νήλιος είν΄ο άουρος
Άμαν ακούς απάdηξη, φύλαε τα ρούχα σου
(1963)
Δηλαδή, τα μέτρα ασφαλείας δεν είναι αποτελεσματικά. Απάdηξη = μέτρα της κλοπής
Άργησε και φέρ' αλεύρι
(1963)
Λέγεται όταν μια δουλειά αργή να γίνη, αλλά τελικά γίνετα. Δηλ. δεν έχει σημασία ο χρόνος, αλλά το αποτέλεσμα
Τέθοια βούδια τρών οι λύκοι
(1963)
Λέγεται γιά τούς αφελείς, πού τούς εξαπατούν οι επιτήδειοι
Ριφολόα το βοσκό και φυτρολόα το ζευγά ...
(1963)
Δηλαδή, όταν κλέβουν τα ερίφια του βοσκού ή καταστρέφουν τα σπαρμένα του γεωργού ως το φύτρο, η ζημιά είναι πολύ μεγάλη
Του Σαββάτου ο βοριάς τη Δευτέρα κερατάς
(1963)
Λέγεται όταν σηκωθή βοριάς το Σάββατο. Δηλ. Θα πέση ως τη Δευτέρα
Και στου νιού 'αbρού το σκιάδι μια σκατούλα με το σάμι
(1963)
Τώρα να παdρευτή κανένας παλαβός, κανένας γέρος, θα το πής ευτό, σα gοροϊδία
Άμα λείπη ο κάτης α τη 'ωνιά, παίζουν οι ποdικοί το bορδόμυλο
(1963)
Ωνιά = γωνιά, bορδόμυλο = παίζω τον πορδόμυλο = δήθεν εργάζομαι
Τρείς τα Έννα, τρείς τα Φώτα κι' έξε την Ανάσταση
(1963)
Γέννα (τα)=Χριστούγεννα
Το 'ινάτι' βγάνει μάτι
(1963)
Λέγεται στους πεισματάρηδες. Δηλ. Το πείσμα, η επιμονή βγαίνει σε κακό του επιμένοντος
Τα γραμμένα άγραφα δε 'ίνουdαι
(1963)
Δηλαδή ότι γράφει η μοίρα δεν μπορεί να το αποφύγει. Προέρχεται από παραμύθι.
Το γραμμένο άγραφο δε 'ίνεται
(1963)
Δηλαδή ότι γράφει η μοίρα δεν μπορεί να το αποφύγει. Προέρχεται από παραμύθι.
Θα σου δείξω 'ω, πόσ' απίδια βάνει ο σάκκος
(1963)
Είναι είδος απειλής
Δικό σου το μαχαίρι και ξένο το ψωμί
(1963)
Λέγεται, όταν κάνη κανείς το γενναιόδωρο με ξένα μέσα
Δικό μου το μαχαίρι και ξένο το ψωμί
(1963)
Λέγεται, όταν κάνη κανείς το γενναιόδωρο με ξένα μέσα
Νά, λεφτά και δός μου κρέας
(1963)
Να, χασάπη, λεφτά και δός μου κρέας. Λέγεται, όταν ψωνίζης και δεν διαλέγεις, αλλά αφίνεσαι στη διάθεση του πωλητή
Έχουν οι φύλακες τη γνώση
(1963)
Λέγεται, όταν εγκαίρως φροντίζωμε για κάτι.
Εύρα νάχης και κάμε να ζης
(1963)
Δηλαδή : όταν κληρονομήσης περιουσία, την έχης, όταν δεν κληρονομήσης, μόλις προφταίνης να δουλεύης να ζης
Ήθεν έχω το μαχαίρι, ήθε gόψω σου ψωμί
(1963)
Δηλαδή : αν είχα την δυνατότητα, θα ικανοποιούσα την επιθυμία σου
Με το ζόρι δουλειά δε 'ίνεται
(1963)
Με το ζόρι= δια της βίας
Με το ζόρι παdρειά;
(1963)
Με το ζόρι παdρειά;= δια της βίας;
Ζόρι ζορινά
(1963)
Ζόρι ζορινά= δια της βίας
Ο νήλιος με τα δόδια κι' η γριά με τ' αχταπόδια
(1963)
Λέγεται, όταν γίνεται κάτι ακαίρως και επομένως δεν πρόκειται να έχη αποτέλεσμα
Θέλω ν' αιάσω, μα δε μ' αφίνουνε
(1963)
Λέγεται, όταν αναγκάζεται κανείς να γίνεται κακός, λόγω κακίας ή κακής συμπεριφοράς των άλλων
Όποιος δε θέλει χαλοχτυπήματα, 'είτονα χαρτοφόρο δε gάνει
(1963)
Είναι η επόμενη παρεφθαρμένη
Που δε θέλει να ζυμώση, πέdε μέραις κοσκινίζει
(1963)
Δηλαδή, όταν δεν θέμε να κάμωμε κάτι, βρίσκομε διαρκώς προφάσεις
Θές δε θές, γάδαρε, πιέ νερό
(1963)
Λέγεται, όταν κάνης κάτι ύστερα από πίεση
Μόνου ο Θεός είν' αλάθαστος
(1963)
Π.χ. Συχωρέσετε το' ΄δα κι εσείς, μα όλοι κάνομε λάθη. Μόνο ο Θεός, λέ', είν' αλάθευτος
Μόνου ο Θεός είν' αλάθευτος
(1963)
Π.χ. Συχωρέσετε το' ΄δα κι εσείς, μα όλοι κάνομε λάθη. Μόνο ο Θεός, λέ', είν' αλάθευτος
Ο Θεός αργεί, μα δεν αλησμονεί
(1963)
Δηλαδή: ο κακός οπωσδήποτε θα τιμωρηθή, έστω και αργά. Π.χ. Κόρπος (συμφόρηση) τούρθε ... Λέει -Κι' άμε τσ'αμαρτίες του εώ ήθελε να τσι πλερώσω; Ο Θεός, λέ' , αργεί μα δεν αλησμονεί
Ο Θεός αρφανά ήκαμε, μα κακορίζικα δεν ήκαμε
(1963)
Λέγεται κυρίως για τα ορφανά και σαν παρηγοριά και σαν συμπέρασμα σε περίπτωση αποκαταστάσεως των
Όποιος πάει με το Θεό, ποτέ δε χάνει
(1963)
Δηλαδή: ο θεοσεβής, ο δίκαιος ανταμείβεται
Τα μυστικά του Θεού δε dα ξέρουνε μήτε οι αgέλοι, που τονε λατρεύγουνε
(1963)
Δηλαδή: αι βουλαί του Κυρίου είναι ανεξιχνίαστοι
Που γράψ' ο Θιός αβράκωτο, ποτές βρακί δε βάνει
(1963)
Λέγεται για το φτωχό, που του συμβαίνουν αλλεπάλληλα ατυχήματα και δεν μπορεί να ορθοποδήση
Πιάνει το Θε' απού το ποδάρι
(1963)
Ερμηνεία: αρνείται κατηγορηματικώς. Π.χ. Ευτή τάκαμεν όλα με τα λόια πουβαλε. - Δεν ηξέρω κι' εώ, είdα να πω. Το Θεό πιάνει α το ποδάρι πως δεν έχει ανεκατώση σε τίοτα
Μαθημένο 'ναι ταρνί να διπλοκουρεύγεται τσίκου τσίκου η τσιπίδα
(1963)
Τσίκου τσίκου = μίμησις του ήχου της ψαλίδας
Στσι δέκαπέdε του Μάη κοινό dρεπάνι
(1963)
Δηλαδή τότε πρέπει να έχη αρχίσει γενικός θερισμός