Αναζήτηση
Αποτελέσματα 61-70 από 171
Κυριακής χαρά, Δευτέρας λύπη
(1926)
Όταν η χαρά διαρκή επ' ολίγον
Τσιτσιρή, καλογιαννά πουν τα πόδια σου λιανά κι η σφαή σου σαν κλωνά
(1926)
Το λέγουν για να ειρωνευθούν παιδιά ισχνά, όπως ο καλογιάννος, τον οποίον κυρίως αφορούν οι ανωτέρω στίχοι
Δεν πας να πλύν'ς πατσιές στου πέλαγου
(1926)
Προς τινα, όταν δεικνύεται περιφρόνησις δια τα λεγόμενα ή πραττόμενα υπ' αυτού
Του βαρνάκ' τα νερά, παραδείσια κι αχυρά
(1926)
Άμα σμίγουν τα δυο ποτάμια, του Μοναστηρακιού και τ' Αχυρά, καν' νι ένα μιγάλου πουταμ. Μια μέρα έκαμινα πιράσ' μιας μάγισσας του πιδί κι πνίγικι. Τότε το καταράστηκε το ποτάμι κι είπη, τα παραπάνου – Δηλ. Τα νερά του Β. ...
Κι στου μουνί της μάννας σου να πας, θα σ' εύρω γω
(1926)
Απειλή προς πταίσαντα
Αν δε βρέξ, θα χιονίση
(1926)
Πάντως κάτι θα βρούμε αν πάμε ή σε γάμο ή σε πανηγύρι
Κουβεντιάζε με τον κολοβό Τσικούρα
(1926)
Ερμηνεία: Επί ισχυρογνωμοσύνης ακάμπτου
Άντρας μου στα ρούμπαλα κι εγώ στα πανηγύρια
(1926)
Λέγεται επί προτάσεως συμμετοχής κι κάποιαν διασκέδασιν ενώ μέλος οικογενείας ή και ολόκληρος ή οικογένεια ευρίσκεται εν κινδύνω
Απ' το Γιάννη στον Κολιό τύφλα νάχουνε κι οι δυο
(1926)
Ισοδυναμεί προς το “ Πάρτον ένα, χτύπα τον άλλον”