Αναζήτηση
Αποτελέσματα 501-600 από 10257
Άλλαξε σπίτι ν' αλλάξης τύχη/
(1921)
Επί των υπό της τύχης μη ευνοημένων.
Αλί στουν Αλή που χασι του γάϊδαρουν τ' κι π'λαλεί για να τουν βρή
(1923)
Χάσι = Που έχασε, Π'λαλεί = και πηλάλεί, τρέχει
Κ' ιβώ μί τούν αάν μιλού, κι απού τού σακκούλιν του γιμίννου
(1923)
Επί παρελθούσης ευτυχίασελ. Εκδηλούται πόσον εκολακεύετο ο δυστυχής ραγιάς διότι ο αγάς συνεζήτει με αυτόν
Αγάλι' αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι
(1922)
Επί των βραδέως αλλά τελεσφόρως επιτυγχανόντων τι
Άϊ – Δημήτρης έφτασε τα χιόνια φορτωμένος
(1923)
Ερμηνεία: Κατά τας ημέρας εκείνας (τέλη Οκτωβρίου) έχομεν συνήθως τας πρώτας χιόνας
Αρίφης έφαγεν αυγό κι αλείφθη ως τις πλάτες
(1923)
Η λέξις αρίφης και ερίφης προήλθεν εκ της τούρκικης αρίφ σημαινούσης τον άνθρωπον με τινα καταφρονητικήν απόχρωσιν. Η λέξις απαντά και ως κύριον όνομα
Κόψε μ', αγά μου, ν' αγιάσω
(1923)
Διά τής παροιμίας ταύτης εμπαίζονται οι μή τολμώντες ν' αντιτάξωσι τό δίκαιον των είς τήν αυθαιρεσίαν τού Τούρκου. Δέν είναι αύτη κραυγή τρομοκρατημένης ελληνικής ψυχήσελ. Ουδέποτε εξεστομίσθη υπό Έλληνοσελ. Επλάσθη μόνον ...
Κάλλιου σκυλ' απου τηγ Κρήτ' μπέρι φίλον Σαλουνίτ'
(1922)
Παρεμφερής Κραβαρίτης 1...
Μωραΐτης 2...
Μωραΐτης 2...
Τουν Αντριά κι' του χαλάζ κακό δεν κάν'
(1928)
Είς κακόν έτερον κακόν προστιθέμενον ουδέν προσθέτει, 1 Νοέμβριος...
Παραριξ΄ιμιό καράβ' σι καλό λιμένα
(1929)
Σημείωση: Το δεύτερο μέρος ακούγεται κι' έτσι: Σ' αγαθό λιμιώνα
Βό' θα μου, άϊμου ιώργη, μα σειέ και συ το πόϊ σου
(1929)
Προβλ. Το “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Λέγεται επί των ικετευόντων τον Θεόν δούναι αυτοίς αλλά μη εργαζομένων
Δέν είναι γιά τα δόντια σου
(1920)
Άϊντε ν' αλέιψης τον τροχό για να γένη η δουλειά σου
(1924)
Μτφ. Πήγαινε να δεκάσης τον δικαστή, αστυνόμον, κλπ
Αλιά πολ' π' απ' του γάμου
(1923)
Ατυχής ο μή παρατυχών εις ευτυχίαν ή εν γένει ευκαιρίαν αφ' ής ηδύνατο νά ωφεληθή
Αγάλι' αγάλια φύτευε ο φρόνιμος αμπέλ' κι αγάλια αγάλια γίνονταν η αγουρίδα μέλ'
(1922)
Επί των συν κόποις και χρόνω κτωμένων αγαθών
Απ' τ' ολότελα καλ' είν' κι η Παναγιώταινα
(1929)
Το ολίγον είναι πάντοτε προτιμότερον από το μηδέν
Αδκειασερός παπάς θάβγκει τζαι τους ζωντανούς
(1920)
Σημείωση: Αδκειασερός και αδκειανός = ο μη έχων εργασίαν, αργός
Αγάπην πή 'κ' εγάπεσε, φιλίαν πη ' κ' εποϊκε χαϊβάν έρθε κ' επέρασε, γαλαπαλούχ' εποϊκε
(1929)
Όποιος δεν αγάπησε, δεν έπιασε φιλία, ήρθε κ' έφυγε από τον κόσμο σαν ζώο, οχληρόν επροξένησε βάρος). Γνωμικόν
Αϊ Βαρβάρα βαρβαρώνει, Αϊ Σάββας σαβανώνει κι Αϊ Νικόλας παραχώνει
(1929)
Λέγεται περί του ολονέν επερχομένου ψύχους κατά το πρώτον δεκαήμερον του Δεκεμβρίου
Άρ(γ)κα πωρνή, καλή μέρα
(1920)
Σημείωση: Άργκος = άγριος
Από πορδή σ' αγγόνι, γεια σου ξάδερφε
(1929)
Μερικοί θεωρούνται και λέγονται συγγενείς, ενώ η συγγενική των σχέσις είναι πολύ απομεμακρυσμένη. Επ' αυτών λέγεται
Τον αγγαρεύουν κι αυτός καμαρών'
(1922)
Επί των υποκρινομένων ευαρέσκειαν υπό την σκαιάν βίαν
Ο αγάς μου έχει και άλλον αγά
(1923)
Υπήρχον ραγιάδες οι οποίοι υπείλουν τόν εκβιαστήν διά προσφυγής είς ανωτέραν αρχήν
Ήταν η άρα, η μάρα κι του κακό σ'ναπάντ'μα
(1922)
Ερμηνεία: Παντός είδους άνθρωπος
Κάθεται σάν αγάς
(1923)
Δια της πρώτης παροιμίας, με την οποίαν χαρακτηρίζει τους αέργους ευπόρους ο ελληνικός λαός, υποδηλοί ως χαρακτηριστικήν ιδιότητα τους Τούρκου άρχοντος την οκνηρίαν, την νωθρότητα του νου και του σώματος, το καθησιό. Επειδή ...
Αγάλλι' αγάλλια φύτευε ο φρόνιμος αμπέλι, αγάλλι' αγάλια γένεται η αγουρίδα μέλι
(1929)
Όλα γίνονται και κατορθώνονται δια της επιμονής και της φρονήσεως
Αγάλ' αγάλια γίνιτι η αγουρίδα μέλι
(1928)
Όλα συν τω χρόνω και δια της υπομονής διορθώνονται
Της Αγιά Μαρίνας πάει το κουτρουλό στ' αμπέλι
(1924)
Της Αγιά Μαρίνας γίνονται πολλά σύκα. Κουτρουλό = καλάθι
Σαν τη γελάδα στο μαχτό
(1920)
Μαχτός, ο = Τόπος όπου η τροφή (η φάγνα) των ζώων. Επί ευπαθούντων και κρυφώντων
Είπεν η αάς “Ε! Παρασκιβγά”
(1923)
Εκδηλούται πόσον εκολακεύετο πολλάκις ο δυστυχής ραγιάς, διότι ο αγάς τον εφώναξε με το όνομά του.
Αναμεσα δυο Παναγιές μικρό καλοκαιράκι
(1929)
Εις τα ορεινα μέρη ο καύσων είναι ενίοτε υπερβολικός και από 15 Αυγούστου μέχρι 8ης Σεπτεμβρίου
Στάχτη στα μάτια σου
(1922)
Λεγομένη προς αποφυγήν βασκανίας επί θαυμασμό διά τι
Τρείς Μουντάνος, εφτά χωχιές
(1929)
Χωχιά = χωσιά, χώσις
Δάγκουσι τν' αχλάδα
(1921)
Περί των εκ συμφέροντος εθελόντων σιωπάν
Τ΄ θέλουσι τα νιρά
(1921)
Τον έφεραν εις αμηχανίαν
Μύρσι λεσ'
(1923)
Προσδοκάται ωφέλεια. Και ο κόσμος ρίσκεται στα ωφέλη
Τν έχ' τ' μύτ' ψ'λά
(1923)
Δηλαδή είναι υπερήφανος
Δεν έχει ούδι στ' φτέρνα μυαλό
(1928)
Ερμηνεία: Επί εντελώς ανοήτου, ηλιθίου
Άρα κατάρα
(1924)
Από παραμύθι
Έφκιασα τ' δέσ'
(1926)
Έκαμα αρχή σε μια υπόθεση
Μιτράω τα ματέρια
(1923)
Ερμηνεία: Επί αδιαφορίας
Έχ' ικατό ουκάδες μούτρα
(1923)
Δηλαδή είναι βαρύθμος
Πόχ' ξένο άλογο μισοστρατίς ξεπεζεύει
(1928)
Συνοδεύεται από κείμενο ....
Τέτοιο κούτελο και μούρη
(1922)
Τοιαύτη κεφαλή και μορφή
Αγέρας τόν φυσάει
(1922)
Επί ασθενών ή πασχόντων οικονομικώς
Εφερέμ μας καλόν γιούνιν
(1920)
Σημείωση: Γιούνιν = απάτη, δόλος
Έγινε τάβλα στο μεθύσι
(1924)
Ου λόγους έχ' κι αντίλουου
(1923)
Δηλαδή έκαστος λόγος έχει και αντίλογον
Βγάζου λουρί
(1923)
Τιμωρώ αμετακλίτως
Κόβει το κεφάλι
(1923)
Δηλαδή ευνοεί π.χ., Δεν τ' κόβ' λότιλα του κιφάλ' = δεν ευνοεί
Αλλού θωρεις τζ' αλλού φουρνίζεις
(1920)
Ερμηνεία: Επί των απροσέκτων
Άψετζ' τζ' έλαβεν
(1920)
Σημαίνει: Αφταίννω (ανάπτω, οργίζομαι, εξάπτομαι)
Έχ' γλωσσοδέτ'
(1921)
Ερμηνεία: Κωλύεται να ομιλήσει εξ υποχρέωσιν και εκ φόβου
Όποιος έχει μύγες μυγιάζεται
(1921)
Κάνω τον κόκκορα
(1920)
Προβαίνω εις το μέσον, αξιών ότι είμαι κάτι και έχων απαιτήσεις
Καλεί τα όρνια
(1922)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Και οι τοίχοι έχουν αυτιά
(1921)
Κρεμαστήκαμε στα σκοινιά τ'
(1921)
Εστηρίχθημεν εις τας λόγους του, εις τα μέσα α δήθεν διέθετε
Σήκουσι μπαϊράκ' αυτή
(1926)
Δηλαδή υπερηφανεύθη
Το ινάτ' βγάζ' μάτ'
(1921)
Δε στεργιώνει κατσιούλα αυτός
(1928)
Ερμηνεία: Επί αδίκου μη ευδοκιμούντος
Τα πααίνει αρνάρι
(1920)
Ερμηνεία: Επί διαρροίας
Μεροδούλι μεροφάϊ
(1929)
Που λέ' ο λάος
Βάλ' τ' μύτ' σ' σμάδ'
(1921)
Είνι στα μαχαίρια αυτοίν
(1923)
Δηλαδή είναι εν έχθρα
Γαρίδα τόχ' του μάτ' αυτός
(1923)
Δηλαδή απερίσπαστον την προσοχήν έχει
Έχει πονόδοντο
(1920)
Έρωτα
Έγινε ντόγα στο μεθύσι
(1924)
Ό,τ΄ έχουμ΄ τους φουρούμι
(1921)
Έγινε κουνούπι
(1924)
Περί λίαν μεθυσθέντος
Χίλιοι χρόνοι, χίλιοι τρολοί
(1926)
Ερμηνεία: Των ηλιθίων απείρων γενέθλια (;)
Ο πελλός άππωμαθ θέλει
(1920)
Σημείωση: Άππωμαν (το)=ενθάρρυνσις, προτροπή
Το πάμε παπά κονάκι
(1927)
Τουν έβαλε στα δίχτια τσ'
(1921)
Τον εσαγήνευσεν
Ζγά μουνά δικάσ' είναι
(1921)
Πάντα σα έστιν
Μέρασαν κι το τσακισμένο χλιάρ'
(1928)
Ερμηνεία: Επί αγαπημένων αδελφών
Πήρα του μπαϊράκ'
(1923)
Διελάλησε ανά το χωριόν