Αναζήτηση
Αποτελέσματα 9901-10000 από 10257
Τούρκος και μπαμπέσης (*) το ίδιο είναι
(1923)
(*) Η λέξις αλβανική, σημαίνουσα τον δόλιον
Του τάζ'ν λαγούς με πετραχείλια
(1929)
Επί υποσχέσεων διδομένων ψευδώς προς επιτυχίαν σκοπού τινός. Λέγεται και "του τάζ'ν φούρνους με καρβέλια".
Μικρού παιδιού κι αγίου μην τάξης γιατί θαν το δώσης
(1926)
βλ. μήτες
Δύο τσιπλάκ'δες στο χαμάμ ταιριάζνα
(1928)
Για τους φτωχούς που συλλογίζονται να παντρευτούν και νανοίξουν σπίτι. Η φτώχεια και γδύμνια δεν ειναι καλά συστατικά του γάμου.
Σαν δην ητηριάζαμη δην ηζμπηθηριάζαμη
(1925)
Σαν δεν είμεθα όμοιοι κατά τον χαρακτήρα, δεν θα εγινόμεθα συμπέθεροι.
Μη τάξ' τ΄αγίου κηρί μηδή το μουρού παιδιού κλλούρα
(1925)
Λέγεται επί των οφειλούντων εκτελείν τας υποσχέσεις, δηλαδή μη υποσχεθής διότι αν υποσχεθής θα αναγκαστής να επιτελέσης την υπόσχεσιν.
Ο Τούρκος πάντα πέκι (*) λέγει και τίποτε δεν κάνει
(1923)
(*) Η λέξις τούρκικη πεκεί=πολύ καλά
Κάλλιο κακή ταίριαξη, παρά καλή κρίση
(1923)
Η δημώδης φιλοσοφία διδάσκει των αποχών από του αρξάμενου δικαστικού αγώνος ή την δια θυσία τινός κατά την παύσιν της εκκρεμούς έριδος.
Εκ τούτο συντέλεσαν αι δυσχέρειαι δαπάναι ή η έλλειψη εμπιστοσύνης προς την δικαιοσύνην.
Τούρκον είδες, άσπρα θέλει κι άλλον είδες, κι άλλα θέλει.
(1923)
Ερμ. Λέγεται επί την είσπραξην τούτων τους φόρους
Τουν Τούρκουν φίλεβι κι τουν κόλου σ' φύλαϊ
(1922)
Ερμην. Ο Τούρκος είν' άπιστος και δεν τηρεί φιλίαν
Με Τούρκο φάγε πιέ και με Αρμέν' κοιμήσ'
(1923)
εν τη δεκάτη δηλοί ότι του μεν Αρμενίου η Δολιότης ασκείται ιδία κατά την ώραν του φαγητού, σύμφωνα με την γνωστήν πλάνην ότι ο Αρμένιος θέλει να μαγαρίση (ρίψει ακαθαρσίας εις το φαγητόν) τον συγγευματίζοντα Έλληνα, του ...
Τα τάματα σπίτια δε χαλάνε
(1921)
Επί των υποσχέσεων οίτινες αν μη εκπληρώνονται δεν βλάπτουν.
Σα του Τούρκου τουνι βλέπω
(1923)
Δια της ογδόης εκδηλούται το άσπονδον μίσος του Έλληνος κατά του Τούρκου δια της δηλώσεως ότι τον μισητότατον προσωπικόν εχθρόν του βλέπει με όση απέχθειαν τον Τούρκον. Εις την Παλαιάν Ελλάδα ελησμόνησαν τον Τούρκον και ...
Ταίριασ΄η τέντσιρ' μι του καπάκι
(1922)
Επί της συναρμογής συζύγων κακών.
Το πολύ ταμάχι χαλά το στομάχι
(1924)
Σφοδρή επιθυμία φαγητού.
Ο Τούρκος είναι κακός ντοκομάνος και δεν πρέπει να τον λεκμονιέται κανείς
(1929)
Σημ: ντοκομάνο-ος (α) = εχθρός
Αν δεν ταίριαζαν, δε συμπεθέριαζαν
(1920)
Αν δεν ήσαν ομόφρονες δεν θα συνήπτον φιλίαν.
Αυτός είναι τούντς
(1921-10-04)
Σημ. τούντς (τούφα) = ορείχαλκος λεετός
Ερμην. πολύ μεθυσμένος, τύφλα στο μεθύσι
Ο Χριστιανός άμα γίνη Τούρκος, γίνεται δεκαεφτά βολές Τούρκος
(1925)
Επί προδοτών
Ψεύτκα είνι τα στμόνια τ'.
(1925)
=επισφαλής υγεία.
Αυτός κάνει νταμάχι
(1924)
Εργάζεται πολύ δια να κερδίσει πολλά.
Αυτός είνε Τσιάμικο τσμπάκο
(1926)
Λέγεται περί ανθρώπου λίαν οραστηρίου και εκτάκτως ευφυούς. Το Τσιάμικο ταμπάκο φημίζεται ως λίαν ερεθιστικόν προκλητικόν πταρμού. Εντεύθεν η μεταφορική του έννοια εις την άνων παροιμίαν.
Πάρα μόγινις τσιάμκους ταμπάκους
(1927)
Με ενοχλείς υπέρ το δέον.
Το πολύ ταμάχι χαλνάει το στομάχι
(1929)
Η πλεονεξία και η λαιμαργία βλάπτουσι πάντοτε τον έχοντα αυτάς.
Το πολύ ταμάχι χαλάει το στομάχι!
(1926)
Ακρασία
Ο Τούρκος είναι φείδι, που μόλις ζεσταθή σε δαγκάνει
(1923)
Και δια των τριών τούτων παροιμιών συνενούνται με την φιλοχρηματίαν αν και την προς την αρπαγήν ροπήν του Τούρκου αι συγγενείς ψυχικαί διαθέσεις της αχαριστίας και απληστίας, αίτινες εξ ίσου είναι χαρακτηριστικαί ιδιότητες ...
Τάσσω τ' αμπέλια μου ν' αρμάσω τα παιdκιά μου
(1925)
Επί των υποσχομένων προ του γάμου μεγάλην προίκα και αθετούντων των υποσχέσεων των όλων ή μερικών μετά του γάμου.
Ντο Ντούρκο κάνε φίλο, και βάστα και το ξύλο
(1929)
Ότι δεν πρέπει να έχει τις εμπιστοσύνην εις εκχθρόν του έθνους
Φούρνους ψωμιά του τάζ'
(1924)
Πολλά υπόσχεται.
Εταξίδευα (ή εμένισα)
(1924)
Δεν επρόσεχα, είχα αλλού τον νούν.
Α ταξιδέψη ο σκορδιαλός, ταξίδεψα και 'γώ
(1924)
Δεν ταξίδευσα ποτέ.
Του ΄καμε ένα τακίμι
(1923)
Εις μεταφορά, τον έδειρε
Μωρ' Τούρκος πέρασε 'δω; ή Σάμπως πέρασε Τουρκιά
(1923)
Επί μεγάλης καταστροφής, ζημιάς. Εις την ενάτην παροιμίαν εκδηλούται η εντύπωσις, την οποίαν άφινε το πέρασμα του αγρίου Τούρκου, του δαίμονος της καταστροφής.
Πάλε τα κλαδιά κτυπύσι, πάλε Τούρκοι κατεβαίνουν.
(1923)
Η εκτη παροιία, λεγομένη προ εκφοβισμόν των δειλοτέρων, είναι αρκετά χαρακτηριστική του τρόμου, τον οποίον ενέπνεε η εμφάνισης του ωμού Τούρκου. Και ο θόρυβος του ανέμου εις τα φύλλα των δένδρων ακόη υπενθύμιζες εις τους ...
Κάλλια στον Τούρκο παρά στο Γκρέκο
(1929)
Εις ουδεμίαν επιγαμίαν ήρχοντο οι σκηνίται Αρβανιτόβλαχοι με τους ελληνόφωνους χριστιανούς.
Το πολύ ταμάχι χαλάει το στομάχι
(1923)
Λαιμαργία
Τούρκους κι καλός δε γένιτι
(1923)
Η δευτέρα εκφράζει γενικώς την γνώμην του ελληνικού λαού περί του Τούρκου ότι είναι κακός
Το πολύ ταμάχι, χαλάει το στομάχι
(1926)
Υπάρχει εις την ίδιαν σελ. του αυτού χειρογράφου σχετική, πρός την ανωτέρω, διήγησις.
Σκατά ταξείδι πορδές μερτικό
(1921)
Το πολύ νταμάχι, χαλάει το στομάχι
(1923)
Η απληστία βλάπτει τον άπληστον.
Το πολύ ταμάχι χαλάει το στομάχι
(1923)
Υπερβολή
Σα Τούρκου τουνι βλέπου
(1924)
Μεγίστη των ύβριων εν Μαραθοκάμπω ν' αποκαλεστή τίνα Τούρκον
Τ'αμάχι χαλά το στομάχι
(1928)
τα καίει η Τούρκα τα συκώτια
(1923)
Δια τον επιβλαβή εκ σταφίδος οίνον
Τούρκοι Μπονάρω
(1923)
Η έβδομη παροιμία λεγόμενη προς εκφοβισμόν των δειλοτέρων, είναι αρκετά χαρακτηριστική του τρόμου, τον οποίον εμπνέει η εμφάνισης του ωμού Τούρκου. Και ο θόρυβος του ανέμου εις τα φύλλα των δέντρων ακόμη υπενθύμιζεν εις ...
Να σε φάη ο μαύριος λίτζικας και το στοιχειό του Βεργωρή.
(1923)
Παροιμιώδης κατάρα. Κατά τον Νεστορίδην, του Βεργωρή είναι τοποθεσία εν Αραχόβη ένθα επιστεύετο ότι υπήρχον στοιχειά.
Δώδικα Κουντουγιανναίοι, δικατρείς ταμπράδις
(1927)
Λέγεται όταν τα μέλη οικογενείας δεν συμμορφώνονται πρός τας επιταγάς του αρχηγού της οικογένειας, αλλ' ο καθένας κάμνει κατ' αρεσκείαν ό,τι θέλει.
Μας γίνκε Τσιάμκος νταμπάκος
(1929)
Λέγεται επί των σκληρών, έως των μέχρι φόρτου απαιτούντων χάριν ή εκδούλευσιν.
Είδες Τούρκον, γρόσια θέλει. Είδες κι άλλον κι άλλα θέλει
(1929)
Εκ πολυχρονίου παρατηρήσεως και έξεως έχει σχηματισθή εις τας ψυχάς των ανθρώπων η αλάνθαστος γνώμη, καθ' ην η εκάστοτε εμφάνισις προσώπου τίνος συνοδεύεται υπό του αυτού πάντοτε δυσαρέστου επακολουθήματος.
Είναι του τάνου του ο (τάδες)
(1928)
Είναι του κεφαλιού του, δεν ακούει κανέναν. Στην πολιτική θα πεί: Έχει δικό του κόμμα δεν ακολουθά άλλο κόμμα.
Σημ. Την ονομαστική τάνος δεν έτυχε να την ακούσω και υποθέτω πως θα ταν σπάνια.
Μη πιστε' με, ούτε γέρο Τούρκο ούτε νιό Σέρβο
(1923)
εν τη δωδεκάτη ότι ο δόλος ευρίσκεται εις την μεγίστην έντασιν του εν μεν τω Τούρκω κατά την γεροντικήν ηλικίαν, εν δε τω Σέρβω κατά την νεανικήν.
Τούρκον φίλον έπιασες, φύλαγε την τσέπη σου
(1923)
Εις την ογδόην υποδεικνύει ότι ο συνάπτων φιλίαν με τον Τούρκον διακινδυνεύει την περιουσίαν του
Τον Τούρκο φίλευε και τον κώλο φύλαγε.
(1929)
Μερικοί αποδίδουν την ευεργεσίαν με αχαριστίαν
Δώδεκα Κουντογιανναίοι δικατρείς ταμπράδες
(1927)
Λέγεται επί ασυμφωνίαν γνωμών.
Που μένα τουν Αλή σι σένα τουν Καραλή ου γάϊδαρους που μ' έδουσις νέ λαλεί π' λαλεί. Για σαράντα πέντι, για διαβόλους σι παίρνει.
(1923)
Σι σένα = Είς σε., νέ = ούτε