Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1001-1100 από 1333
Πέφτω 'ς τα πόδια, πάω 'ς τα πόδια
(1950)
Σημείον εσχάτης ταπεινώσεως είναι η πτώσις προ των ποδών προσώπου, του οποίου ζητείται η εξιλέωσις. Όθεν πέφτω 'ς τα πόδια = καθικετεύω, εκλιπαρώ. Από την φράσιν αυτήν έχει την αρχήν η άλλη πάω 'ς τα πόδια του = αποβάλλων ...
Του δωκε
(1927)
Έφυγε. Η αρχή της φράσεως ζητητέα εν τοίς στίχοις: “Δίνει βιτσιά του μαύρου του” ή “φτερνιά δίνει του μαύρου του” κ.τ.λ. Σημαίνει λοιπόν η φράση, ότι ο φεύγων εμάστιξε ή ερπτέρνισε τον ίππον, ίνα ταχέως απομακρυνθεί
Έμπα και ξεδιάλεξε στου Μανώλη τον τουρβά
(1926)
Λέγεται για πράματα ανακατωμένα, για κουβέντες που δεν καταλαβαίνει κανείς τίποτα
Κατεβάζω, χαμηλώνω τα μάτια
(1950)
Η φράσις κατά μεταφοράν εκ πραγματικού γεγονότος σημαίνει με καταλαμβάνει αίσθημα αιδούς ή εντροπής και βλέπω κατά γης μη τολμών να κοιτάζω κατά πρόσωπον
Βάζω μέσα, μπάινω μέσα
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Μυρίζει μπαρούτι
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Γίνομαι μπαρούτι
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Έχει μεσάνυχτα
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Ανdάσ σου διούμ πκιάννε, τζ' ανdάθ θωρείς, μεν-ι-ζητάς
(1931)
Όταν σου δίνουνε να πιάνης κι' άμα τα βλέπης μη ζητάς. Για κείνους που ζητιανεύουν κάτι
Του Θεού και τση κρίσης
(1914)
Ερμηνεία: παντέρμα
Μ' ένα χέσιμο και δυό δεν περνά τον καιρό
(1914)
Επί οκνηρών, αέργων
Από μπροστά γαϊδουρίζει, κι από πίσω παπαδίζει
(1918)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Κάθα είνας τον Παύλον ατ' κλαίει
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Αν κοπή η ουρά, τότε θα δης
(1930)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Το κοψε γελέκι
(1927)
Έφυγε
Το κοψε
(1927)
Έφυγε ταχέως
Είναι όλοι το πι και το φι
(1930)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Απολύθηκ' ο πίρος
(1924)
Ερμηνεία: Επί πολυλογούντος εκ μέθης
Έγινε μακός
(1924)
Περί μεθυσθέντος (μακός = μάκως, μήκων, κόκκινος παπαρούνα)
Είναι όλοι το πι και φι
(1930)
Ο καιρός πωλεί τα ξύλα και ο χειμώνας τ΄αγοράζει
(1917)
Ερμηνεία: Συμβουλεύει προμήθειαν
Για ένα ψύλλο καίει το πάπλωμα του
(1917)
Ερμηνεία: Δια τον τα πάντα θυσιάζοντα εν' εκδικήθη
Μιλάει μονοσύλλαβα
(1950)
Ερμηνεία: Επί ανθρώπου αποφεύγοντος την πολυλογίαν και μόλις προφέροντος λέξεις μεμονομένας, αι οποίαι προσπίπτουν εις τον ακούοντα ως συλλαβαί, ακούεται η ανωτέρω φράσις. Λέγεται και μιλάει με μισές λέξεις. Η φράσις ...
Κύριε των δυνάμεων!
(1950)
Η εκκλησιαστική αυτή φράσις λέγεται ως επίκλησις εις τον ύμνον της Τεσσαρακοστής “Κύριε των δυνάμεων, μεθ' ημών γενού... Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς!” Παρανοηθείσα όμως και παρασυσχετισθείσα προς το μέγας ει Κύριε! ...
Όλα κι όλα
(1950)
Η φράσις έχει έννοιαν απολύτου αρνήσεως και προήλθεν από εφράσεις πληρεστέρας, όλα μπορούν να γίνουν, μόνο αυτό δε μπορεί να γίνη, όλα υποφέρονται, άλλ΄ αυτό δεν υποφέρεται κ.τ.τ. Η επανάληψις του όλα επιτείνει την άρνησιν
Δε λέω, όσο να πης
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Με τα όλα του
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ
(1943)
Για κάτι που θεραπεύει κάθε κακό, όχι μόνο για αρρώστους
Κωφό καμπάνα κι αν βροντάς, νεκρόν κι αν γαργαλίζης, και μεθυσμένον αν κερνάς, όλα χαμένα τά 'χεις
(1917)
Ερμηνεία: Λέγεται δια τον αδιόρθωτον
Ο λύκος έχει το σβέρκο τ' χοντρό, γιατί κάνει τη δουλιά τ' μοναχός του!
(1953)
Δηλαδή δουλιά που μπορής να κάμης μόνος σου, μη αναθέτης εις άλλον
Εκεί που θα με φάη ο τσάκαλος, καλύτερα να με φάη ο λύκος
(1953)
Δηλαδή ανάθετε την υπόθεσίν σου εις τα πλέον εξέχοντα πρόσωπα και ας εξοδεύσης περισσότερα χρήματα
Την έπαθε σαν το Μασούρα!
(1953)
κοινή φράσις
Κάτι λάκκο έχ' η φάβα
(1953)
Δηλαδή στην υπόθεσι αυτή, κάτι ύποπτον υπάρχει
Και το διάφορο κεφάλι
(1925)
Παλαιά απάιτησις τοκογλύφων
Βάζω ευλογητό
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Σπάω πλάκα
(1950)
Κατά μεταφοράν από τό γραμμόφωνον, που παίζει όσον χρόνον θέλομεν τήν ιδίαν πλάκαν και άν ακόμη κινδυνεύει να διαρραγή, λέγεται “σπάμε πλάκα” δι' άνθρωπον, τον οποίον διαρκώς κουρδίζουμε ειρωνευόμενοι και εμπαίζοντες
Σπαθί, κόβει το σπαθί, με το σπαθί
(1950)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Τα βρίσκω σκούρα
(1950)
Λέγεται κοινώς τα βλέπω σκούρα τα πράγματα. Όπου το σκούρα σημαίνει μεταφορικώς, όχι ευχάριστα, αλλά ζοφερά, δυσάρεστα. Περαιτέρω δε ελέχθη και τα βρίσκω σκούρα. Συνώνυμον προς το τα βρίσκω μπαστουνια, αναλογικώς προς το ...
Κατά μάνα κατά τάτα κατά γυιό και θυγατέρα
(1953)
Δηλαδή ο γυιός κληρονομεί τας ιδιότητας του πατρός, η δε κόρη τας ιδιότητας της μητρός
Μας κάνεις τον κόκορα
(1953)
Δηλαδή τον παλληκαρά
Χίλια κλήματα, δέκα σταφύλια
(1937)
Ούλο μάγκανο είχαν
(1939)
Βγαίνει από πάν' που το λάδι
(1917)
Ερμηνεία: Λέγεται δια τον θέλοντα να αποδείξη αθώον κατηγορίας τινός, ενώ είναι μέτοχος και συνευδοκών
Ναι ̇ το λέγανε 'ς το τσαρσί
(1917)
Τσαρσί = αγορά
Τα είπε χαρτί και καλαμάρι
(1917)
Ερμηνεία: Δηλαδή εν πάση λεπτομερεία
Άνδρας μου 'ς τα χίβδαλα κι γω 'ς τα χιβδαλίσματα
(1917)
Ερμηνεία: Δια γυναίκα παρεκκλίνασαν της εντίμου οδού
Τούτος ο ανήφορος θα φέρη και κατήφορον
(1917)
Ερμηνεία: Μετά την δυστυχίαν έρχεται η ευτυχία. Μετά την δυσκολίαν έρχεται και η ευκολία
Σαν το μπόγι μου ηυρά, σαν την καρδιά μ' δεν ηυρά
(1917)
Μπόγι = Αναίστημα
Οι καλεσμένοι είναι ένας κ' ένας
(1950)
Οιονεί διαλεγμένοι από ένας ένας, άρα έξοχοι άνθρωποι
I kotta kani t αυγό ψε ο Κuros kakanijete
(1952)
Η κότα κάνει το αυγό και ο πετεινός κακαρίζει.
Ο κόκορας λαλεί δυνατώτερα στα κεραμίδια του
(1936)
Αδήλου τόπου
Στό λιανό κόβεται, στο χοντρό δεν κόβεται
(1926)
Δηλαδή το δέντρο ή ξύλο
Το χώμα σκεπάζει τα λάθη των γιατρών
(1971)
Δεν είναι γαλλική παροιμία αλλά αρχαίο ελληνικό γνωμικό
Τον έκαμε λύκου δόμο
(1917)
Ερμηνεία: Εφυγάδευσεν αυτόν
Αγουστοκοδέσποινα, καλανταρογυρεύτρια
(1956)
Εκείνη που τον Αύγουστο μένει στο σπίτι της και δεν πηγαίνει στις αγροτικές εργασίες, αναγκάζεται να ζητιανέψει το χειμώνα.
Απ' το Μάη ως τα κεράσια
(1940)
Arko t apotasa pane sto spiti; arko to vraδi, aide sti dula
(1952)
Ουράνιο τόξο το πρωί, τράβα στό σπίτι, ουράνιο τόξο το βράδυ, τράβα στή δουλειά. Arko = τόξον
Χάνω το Θεό μου
(1950)
Εις το αίσθημα του λαού ο μονος που δεν πρέπει ή δεν ημπορεί να λησμονηθή ποτέ είναι ο Θεός. Όταν όμως κανείς χάση και αυτόν, τούτο είναι απόδειξις εσχάτης ψυχικής αναστατώσεως, ότε τα πάντα λησμονούνται. Δια τούτο εις ...
Χαρά Θεού
(1950)
Η φράσις λέγεται προς δήλωσιν αρίστης καταστάσεως του καιρού δια την οποίαν χαίρει και αυτός ο Θεός! Ήλιος χαρά Θεού! Βραδειά χαρά Θεού!
Είναι 'ς τα μέσα και 'ς τα έξω
(1950)
Ερμηνεία: Η φράσις κατά παράλειψην του επιστάτης ή παραπλησίου ονόματος λέγεται διά τον έχοντα την ανωτάτην εποπτείαν ή διοίκησην των εσωτερικών και εξωτερικών υποθέσεων οικογενείας, οργανώσεως κοινωνικής κττ.
Εδώ είσαι κ' εσώ είμαι
(1950)
Ο λέγων την γράσιν θέλει να δείξη την αδιάσειστον πεποίθησιν, οτι ια γίνη ή δεν θα γίνη τι. Είναι ωσάν να λέγη, εδώ ήμεθα και οι δυό και θα ίδης, καθώς θα ιδώ κ' εγώ, οτι αυτό που λέγω θα συμβή εξάπαντος ή δεν θα συμβή
Αρχόντυνε κ' ήγκε ένας
(1950)
Έγινε μέγας καί πολύς
Θα τα πάρ' ς ξιρουμέτρ' τα λιπτά
(1926)
Δεν θα τα λάβης
Liri ti pourri cenda sti monni, liri ti vradia cenda 's tin dulia
(1939)
Δηλαδή ουράνιον τόξον το πρωί τράβα στο σπίτι, ουράνιον τόξον το βράδυ τράβα στη δουλειά
Pos ene i ega, erkete i ximera
(1939)
Όπως είναι η γίδα γίνεται το κατσίκι
Pios perni ζineka, kala kani, oios δe berni καλλitera
(1952)
Όποιος παίρνει γυναίκα, καλά κάνει · όποιος δεν παίρνει, καλύτερα
I καλi ζineka den esi ne maita ne aftia
(1952)
Η καλη γυναίκα δεν έχει ούτε μάτια ούτε αυτιά
Η αλεπού στ' απότρυγα σφεντόνε έπλεκε
(1954)
Δημητσάνης
Σε παλιό χωριό, καινούρια νομή μην κάνης
(1912)
Ερμηνεία: Η παροιμία αυτή δεικνύει το πνεύμα της συντηρητικότητος και της διατηρήσεως των ισχύοντων θεσμών