Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-100 από 158
Σαν αστάχυ στο βορεά
(1895)
Επί των πάντοθεν καταδιωκωμένων
Άντσαλοι και μάντσαλοι (είναι)
(1895)
Λογής λογιών άνθρωποι
Τ' αρσενικό σφαχτό του λύκου (ή του μαχαιριού)
(1894)
Επί των κινδύνων ους διατρέχουν τα άρρενα
Κάτσε στραβά και κρίνε ίσια
(1894)
Του άλλαξε το φταπόμπι
(1895)
Ερμηνεία: Του είπε όλες τες πληγές του
Άρατος και άσκαστος
(1895)
Άφαντος
Κολοκύθια ρίγανη κ' αυγά τηγανιμσένα
(1894)
Ερμηνεία: Επί ασυναρτήτων
Άκρες μέσες
(1895)
Ελλιπώς, άκρες λείπες
Πήγε του καπνού και του ανέμου
(1895)
Απώλετο
Πήγε ανεμοκάπνιστος
(1895)
Ερμηνεία : Απώλετο
Αγάλια γάλια βρίσκει η τάβλα το καρφί της
(1893)
Επί των λαμβανόντων βραδέως ή ταχέως τα επίχειρα της κακίας των
Μικρή αφάνα, μεγάλο λαγό βγάζει
(1895)
Αφάνα = βοτάνη ακανθώδης
Του δωκε την αλισίβα
(1895)
Δεινές επιπλήξεις
Τούδωσε αποδώ, τούδωσε από κεί
(1895)
Επί των πάσαν προσπάθειαν καταβαλόντων
Πουρναρόριζα κι' Άγιος ο Θεός
(1895)
Ισοδυναμούσα προς την αγαθή τύχη
Κι' Άγιος ο Θεός
(1895)
Ερμηνεία: φράσεις εύχρηστων είς τοίς εμοίς
Σπικοβόλησε το λυχνάρι μας, φίλους θάχουμε
(1894)
Σπικοβόλησε = σπιθοβόλησε
Απήσησες στ' ασκί
(1895)
Εξ Ηπείρω: Και στ' ασκί να πηδήσης δεν κάνεις τίποτε
Αυτός ένι Αλλαμάνος
(1895)
Και εν Ηπείρω
Ο λόγος έχει κι αντίλογο
(1895)
Με το ροΐ το δίνει
(1894)
Ροϊ = ελεοδοχείον μικρόν. Ερμηνεία: Επί φιλαργύρων
Στάχτη έδωκα, κάρβουνα επήρα
(1894)
Επί των λίαν ωφελουμένων
Σαν η καλαμιά στον κάμπο
(1895)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Κάμνου ραίνου
(1894)
Εν Βελβενδώ, κατορθώνω πολλά, ιδία κακά
Άλλος ψυχομαχά κι' άλλος ταυρομαχά
(1894)
Ταυρομαχά = έχει οργασμόν ταύρου
Άρτα θέματα
(1895)
Άνω κάτω ο αέρας τα καμε, εν Καρπάθω θέματα καμώματα
Άρα μάρα και κατάρα
(1895)
Ερμηνεία: Επί των αδιαφορούντων δια τα οικεία
Συ είσαι αλούτερος
(1895)
Λούθηρος
Πουρναρόριζα κι' άγιος ο Θεός
(1895)
Παρεμφερής τέχνη
Τέχνη κι' Άγιος ο Θεός
(1895)
Καλύβι παλαιοκάλυβο με ράπι σκεπασμένο
(1894)
Ερμηνεία: Επί των προτιμώντων τα εαυτώ
Λόγια του αέρος
(1895)
Λόγοι ανωφελείς, μάταιοι
Λόγια στον αέρα
(1895)
Λόγοι ανωφελείς, μάταιοι
Οι πρώτες μπουκιές στομώνουν τις στερνές
(1894)
Στομώνω = περιορίζω, καταπαύω
Βγαίνει 'ς τη μπουγάδα
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κηλιδούντων τά εαυτών και ηθικώς επί πάσης προσβολής
Βγαίνει 'ς το πλύσιμο
(1893)
Ερμηνεία: Επί των κηλιδούντων τά εαυτών και ηθικώς επί πάσης προσβολής
Το λύκο πιάσαμε, τη σουρμή γυρεύουμε
(1894)
Σουρμή = ίχνος, πατησιά
Το κακό μάτι σπορίζει την πέτρα
(1894)
Διασκορπίζει, σκιάζει
Το νερό α στουμπάης, ζουμί τίποτε
(1894)
Ερμηνεία: Επί αδυνάτων
Η κακοτύχια αγουρογερνάει τον άνθρωπο
(1895)
Αγουρογερνάει = Αώρως, παρακαίρως γηράσκει
Η σπάρσιμο ή βάφτισμα
(1894)
Τα τέκνα ομοιάζουν τους γονείς ή αναδόχους
Βελονιά και ρούπι
(1894)
Επί των κακώς εργαζομένων
Άρτα ρήματα
(1895)
Άνω κάτω ο αέρας τα καμε, εν Καρπάθω θέματα καμώματα
Πατώντα κι' αφεγκριάζοντα
(1895)
Ερμηνεία: Επί προφυλακτκών ανθρώπων
Έχει τ' αυτί του παλάμη
(1895)
Επί των προσεκτικώς ακουόντων, των ωτακουστών.
Μου μπήκε στο ριφούνι
(1894)
Ριφούνι = ρουθούνι
Είναι Τούρκος
(1894)
Σκληρός
Βάλ' του λάδι στον αφαλό !
(1895)
Επί μεγάλης κ΄ τρομεράς τιμωρίας
Αποστολικά
(1895)
Ήλθατε;
Αυτός έκαμε πιτύα
(1894)
Επάχυνε, επλούτησεν
Αυτός έφαε τήν αλησμονητούρα
(1895)
Αλησμονητούρα = Επιδερμίς ουρανίσκου χοίρου ή αρνιού. Ήν ο τρώγων πάσχη λήθην
Βρε Αγαρηνέ!
(1895)
Αγαρηνέ = Τούρκε
Έβγαλε το λαιμό του
(1899)
Ερμηνεία: Επί των δι' ανοησίαν μεγίστην υφισταμένων βλάβην
Αναγκάζεται κι' ο διάβολος
(1895)
Ανάγκα και Θεοί πέιθονται
Αρνί έφαε κι αρνείεται
(1895)
Ειρωνικώς προς τους αρνουμένους
Κάμε της αλεπούς τον όρκο
(1895)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Η κοιλιά δεν αποσκεπάζεται
(1895)
Ερμηνεία: Επί των ανόμως συλλαμβανόντων γυναικών
Όγοια σκολουρατεί, ο κώλος της θα γυμνωθή
(1894)
Φυλάττει την εορτήν
Θα σε δουλέψη με το σκόρο
(1894)
Ερμηνεία: Επί των υπουλων
Κάλλια εβραίος πάρα Σκυφιάνος
(1894)
Σκυφιάνος = κάτοικος χωρίου ''Σκυφιάνικο''
Βράζει το στάρι του
(1894)
Ετοιμάζεται ο φόνος του
Του βρασε το στάρι
(1894)
Εφόνευσεν
Τον έπιασε σκορδοκαΐλα
(1894)
Ερμηνεία: Επί απαφορώντων
Ο Στέμπρης σεμπρο γύρευε
(1894)
Τα πράσα αλοιφή δεν κάνουσι
(1894)
Ερμηνεία: Επί των αχρήστων εις σπουδαία
Θα φαη η σγουριά το σίδερο
(1894)
Ερμηνεία: Επί μεγάλης επιμονής
Ξέρει τη σκατία του
(1894)
Ερμηνεία: Επί των φοβουμένων ως υπόπτων
Σκόλη, που κάθονται οι κώλος
(1894)
Όσ' έχει σεμπρος, έχ' αφέντη
(1894)
Σεμπρον έχεις, θεόν έχεις
(1894)
Σκόρδα, με συμπάθιο
(1894)
Διότι τα σκόρδα κ επί καταρα : σκόρδα στα ματιά του εχθρού
Έσχισε τα ρούχα του
(1894)
Ερμηνεία: Επί διαμαρτυρίας (και αρχαίοι)
Είναι μια Ρουμάνα!
(1894)
Κυριολεκτικώς υψηλή και εργατική, αλλά και υβριστικώς λέγεται
Αρμό κι αλάτσι θέλει
(1895)
Αρμόζει αυτω τη αύτη τιμωρία, ώστε εις την κοινήν εκάστου αρμού να ρίπτετε τ' άλας
Αρμό κι αλάτι
(1895)
Επί τρομεράς τιμωρίας, Αρμός = κλείδωνες οστών (εν τω χειρογράφω δεν φαίνεται αν είναι εξ' Ηπείρου ή εκ Λακωνικήν)
Από μέσα από ράχια τη ραχιά φοβερίζω 'γω τα παχιά
(1894)
Ομοία τη: Πίσω από το βασιλιά βρίζω και τη μάνα του
Άρτου περάτου
(1895)
Απ΄ άκρων ως άκρον
Άρατε πύλατε
(1895)
Παρεμφερής άρρητος