Search
Now showing items 2401-2500 of 2664
Άγιο δε ' μ' εμάρανε, σαν τις άνοιξης το κρύο
(1879)
Ερμηνεία: Ως δριμύτερον
Κάμε ρόκα
(1894)
Ερμηνεία: Αδιαφορεί
Τον πήγε αρνόκουρο (τον τάδε)
(1889)
Ερμηνεία: Εφοβήθη
Καμήλα γυρεύοντας τα κέρατα έχασι κι τ' αυτιά
(1891)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Αν είναι η νυφη μας κοντρή, το φουστάνι της επά 'ναι
(1893)
Των αποδείξεων υπαρχουσών αι εικασίαι είναι περιτταί
Κείνονα που γλέπει ο ήλιος κείνουνα πυρώνει
(1889)
Ερμηνεία: Επί ανθρώπων οικείων οις πάνττε μεθ' εαυτού έχει τις και βλέπει, όθεν κάλλιον αγαπά των άλλων οικείων και συγγενών, οις σπανιώτερον βλέπει.
Βάστα με να σε βαστώ να περνούμε τον καιρόν
(1893)
Επί των συμβοηθούντων αλλήλους
Και τ' απάντημα καλό και το ιδεί παρηγοριά!
(1889)
Ερμηνεία: Επί των τρυφερης αγαπωμένων και ευαρεστουμένων ου μόνον εις το άπτεσθαιν αλλά και εις το οράν άλλης
Άμον λαπάν
(1881)
Ερμηνεία: Επί ανιδοίς τοις λόγοις και τοις τρόποις ανθρώπου
Σε κάθε φαγεί πεπέρ γίνεται
(1892)
Ερμηνεία: Εις όλα αναμιγνύεται
Είν' αλάλ'το
(1893)
Εις αφρόνων νέων
Εγώ απιτάζω το σκύλο και ο σκύλον τ' ουρά δεν άτ'
(1881)
Ερμηνεία: Επί των άλλαις επιταυττόντων όσα αυτοί διατάττονται να πράξωσιν υβριστικές
Για τα σένα μπήκα ς τα μαχαίρια
(1893)
Ερμηνεία: Εις πυγμάς ήλθον
Μικρή αφάνα μεγάλο λαγό βγάζει
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εκ μικρών μργάλα αξελουμένων
Ο τρελλός κουδούνια δεν έχει, α τα καμώματά του φαίνεται
(1890)
Ερμηνεία: Επί των πραττόντων έργα ανάξια νουνεχούς και φρονίμου ανθρώπου
Τρώγω ως το κόκκαλο
(1882)
Συνοδεύεται από κείμενο ...
Αν του μυριστής πέφτ' η μύτη σου
(1889)
Ερμηνεία: Επί των πονηρών, ων η συναναστροφή φέρει βλάβην
Μάζεψε τα πλυμένα σου και τα κατουρημένα σου
(1893)
Ερμηνεία: Επί των αποβεμεομένων κι' της θέσεώς των
Πότε (γ)ίνηκες κολοκύθθα κι εμάκρυνεν ο λαιμός σου;
(1893)
Ερμηνεία: Επί των μεγαλοχούντων προώρως
Άπιαστα πουλιά δέκα στον παρά
(1894)
Ερμηνεία: Επί υποσχομένων μη υπάρχοντα
Έκατσε σαν την αποζυμώστρα
(1892)
Ερμηνεία : Αποζυμώτρα λέγεται η οικοκυρά όταν αποζυμώση και καθίση ν' αναπαυθή
Όποιος μ' θέλει το καλό, με κάν' και κλαίω, κι όποιος μ' θέλ' το κακό με κάν' και γελώ
(1882)
Ερμηνεία: Οι γονείς δηλαδή συγγενείς και άλλοι ειλικρινείς επιπλήττουσι δια τα αμαρτήματα τους ιδικούς των, οι δε άλλοι τουναντίον
Ανάφερ' όνουμα, να ιδής άνθρωπου
(1893)
Ερμηνεία: Επί του εμφανιζομένου εν ω χρόνω διαλέγονται περί αυτού
Η μικρή η τούφα έχει λαγό
(1889)
Ερμηνεία: Επί των ωξελουμένων εκ μικρών και ευτελών φαινομένων
Στον ουρανό σ' εγύρευα και στη γη σ' ηύρηκα
(1892)
Ερμηνεία: Φέρεται επί ανελπίστου συναντήσεως
Τριάντα μέρες το μήνα και τσαρούχια από την πλάτη του
(1889)
Ερμηνεία: Επί την μοι την τους άλλους υπηρετούντων
Εκοιμέθεν η πορδή κ' είδεν σέσμαν όνειρον, κοιμηθείσα η πορδή ενυπνιάσθη σκώρ
(1874)
Ερμηνεία: Οι ευτελείς ευτελή και καθ' ύπνους ορώσι και υπερφαντάζονται
Ατός ως τα να πάγη κ' έρ(σε)ται, κάστρια παίρκουνταν
(1874)
Ες ταμ ούτος πορευθείς επανέλθη και τείχη αν επολιοεκήθησαν
Κόβει το σπαθί του από δυο μεριές
(1889)
Ερμηνεία: Επί ισχυόντων
Εφούσκωσεν το μυαλό του
(1883)
Ερμηνεία: Όμοιον του: Αγέρα πήρ' ο νους του
Εν είναι άξιος να μοιρ΄ση δυό γαδάρων άχερο
(1895)
Ερμηνεία: Προ ανόητους οίτης και δια μικρά ζητήματα είναι ανίκανοι, ανάγεται και προς απαίδευτου
Γένοι μι με μοίρα κι' ρήξι μι 'ς την κονηριά
(1894)
Ερμηνεία: Ο ευνοουμένος υπό της τυφλής τύχης και καταδιώχθει υπό των ανθρώπων πάλιν ευτυχεί
Είναι κι άνθρωποι φολλεροί είναι και δυό στη φόλλα, είναι και τρείς και τέσσερις που φόλλα δεν αξίζουν
(1889)
Επί διακρίσεως ατομικών ικανοτήτων
Με τη μάχαιρα σου
(1894)
Ερμηνεία: Προς τους χρωμένους τη βία
Ας εφτά μονοστέφανα
(1874)
Ας εφτά μονογάμων
Ξωπίσου ας με δείρη κιόλα
(1882)
Ερμηνεία: Απόντα με και μαστιγούτω
Σαν να τον έχη μανίκι της κάππας του
(1877)
Ερμηνεία: Λέγεται προς περιφρόνηση τινος
Άμε κει που ψήν ο ήλιος το ψωμί
(1876)
Παροιμιώδης φράσις
Ότι αν γελάς θα σ' εύρη
(1873)
Ότ ο κόσμος κι' ο Κοσμάς κάνει κι' ο χατζη Θωμάς
(1890)
Ερμηνεία: Πρέπει να ζη τις κατά τα έθιμα χωρίου τινός
Από τα σύκα ως τα σταφύλια
(1876)
Θα βαστάξη = Χρόνος, εφήμερα = Μηδέν, διότι σύγχρονα
Θέλω το γω ν' αγιάσω, μα οι αμαρτίες δεν μ' αφήνουν
(1876)
Ο διάβολος δεν μ' αφήνει
Όπχιους διαλέξ' παίρ τ' αποδιολίδγια
(1891)
Λέγεται τούτο εις τους εκλέγοντας τα μετά μεγίστης προσοχής και επί τέλους απατωμένους εν τη εκλογή. Ιδίως λέγεται επί νέων, όιτινες εν τη εκλογή συζύγου εν ω ήσαν λίαν προσεκτικοί, επί τέλος εξηπατηθήσαν
Πγιάσ' τ' αχνάρια μου
(1888)
Ερμηνεία: Έφυγον προ πολλού, μόνον δε τα ίχνη των ποδιών διαμένωσιν
Από το βωβό το ποτάμι να φοβάσαι
(1882)
Ερμηνεία: Επί κρυψινόων και σιωπώντων δε καταχθονίως
Κατά που θωρώ τη φλάσκα μηδ' εφέτος Λαμπρή μηδέ του καιρού Πάσκα
(1892)
Συνοδεύεται από κείμενο...
Ότι γυρεύινάμε 'ς τον ουρανό, αδω 'ς την νηγή ηύραμε το παιδί
(1883)
Από παραμύθι
Από τα χαμένα, τα μαζευμένα
(1880)
Τα απομεινάρια τον δυστυχισμένου
Είναι κι άνθρωποι για τσεκίνι είναι κι άνθρωποι για κουτρίνι
(1889)
Σημείωση : Τσεκίνι = νομ. Βενετ., Κατρίνι = μονόλεπτον
Το γεφύριν ντ' εδήβεν ο κόσμος κ' εγώ θε να διαβαίνω
(1874)
Την γέφυραν ην διήλθον πάντες καγώ διαβήσομαι
Νύν απολύεις τον δούλον σου
(1889)
Ερμηνεία: Επί των εκπληρώσων μεγάλων επιθυμίαν. Γραφικόν εκ της ευχαριστίας του Σιμεώνος, οτε είδε και εδέχθη εις τας αγκάλας τον Χριστόν
Τον έβγαλεν αφ' τον ήλιο
(1899)
Ερμηνεία: Τον εφόνευσε
Βαρειά είναι η καλογερική
(1877)
Ερμηνεία: Επί δυσκόλορθώτων επιχειρήσεων
Ότι κάμνει η αίγα θα κάμη και το κατσικάκι
(1883)
Ερμηνεία: Εννοεί ότι αι κόραι θα ακολοηθήσωσι τον πεφθαρμένον βίον και εαυτών μητέραν
Όποιος ξέρει γράμματα έχει τέσσερα μάτια
(1889)
Ερμηνεία: Διπλούν ορώσιν οι μαθόντες
Α δε βάλη κι α δε βγάλη, δεν το στρέει ο αποκρισάρης
(1876)
Στρέει= στέργει
Που τα σύκα ως τα σταφύλια
(1895)
Ερμηνεία: Επί συντομωτάτης διάρκειας πράξως τινός
Ο πόχει αιτιά και κρύβεται με την αιτιά πηγαίνει
(1893)
Όποιος κρύβει την αρρώστεια του πηγαίνει από αυτήν
Κοιμήθη το σκατό και είδε πορδόνειρο
(1889)
Ερμηνεία: Περιφρονητικώς επί των μηδέν λόγου αξιών