Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Τσαντίλης, Χαρ."
-
Άκουγε σατσί δεμένο τσαί στο – ν – τοίχο κουμπησμένο
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Δηλαδή τα λόγια που είπα τα ήκουε όχι έξυπνος άνθρωπος, άλλ' ένα σακκί κ.λ.π.και συνεπώς οίαν αίσθησιν έκαμαν ή θα έκαμναν σ' ένα σχοινί δεμένο, άλλο τόσον έκαμαν ή θα έκαμναν και στον Α.άνθρωπον που δεν διακρίνεται καθόλου ... -
Άλλα λέει ο γάϊδαρος τσ' άλλα ο γαϊδουρολάτης
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Κατά το, άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων...... κλπ. -
Άμμα έχεις το σπίτι σου αβόλευτο καττέριε μουσαφίρι
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Αδειανό σατσί ε σστέτσεται αλόρτο!
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Οίον: αδειανό σακκί και πεινασμένος άνθρωπος δεν στέκονται όρθια -
Ας μην έχει η γωνιά σου τσαι καττέρει 'πο τη γειτονιά σου
Τσαντίλης, Χαρ. (1951) -
Ας φά' η γουλάμα τσ' ας κοπή η ποδάρα
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Οίον είναι προτιμότερον να φάω κι ας πάθω ότι πάθω. -
Γέρακα τσαι έ φφελάου το ψωμί τι το χαλάου
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Οίον: γέρασα και δεν φελάου=αξίζω...κ.λ.π -
Για το παλεθύρι να κλείσου τη – μ – πόρτα;
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Ερμηνεία: Δηλαδή για ένα νόσημα ελαφράς μορφής που συνέστησαν οι γιατροί κάποια δίαιτα, ο ασθενής λέγει ότι δεν κάμνει δίαιταν – νηστείαν, εις βάρος της ζωής του διότι από τη δίαιτα θα πεθάνη. Παλεθύρι= νόσημα και πόρτα= η ζωή -
Ελίγια μ' αγριλλίγια μου πότε μεγαλώκατε πότε ποδαρώκατε
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Η ντροπή βαστά το φφράχτη τσ' η ματσούκα το δδιαβάτη
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Ματσούκα = η βέργα, τον διαβάτη = τον κλέφτη που περνά έξω από το αμπέλι και κλέψη... -
Η παντρειά είναι χαλκουματένιο ποκάμισο
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Διότι δεν μπορεί να το αλλάξη κανείς σ' όλη του τη ζωή, ούτε να το πετάξη αν τον στεναχωρεί -
Κάλλιο θερίου γλώσσα, μπέρι αθθρωπινή!
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Προτιμότερον να σε δακώση θηριό παρά η γλωσσοφαγιά -
Κλαίγε το νιο που δέρνεται το γέρο που τσοιμάται
Τσαντίλης, Χαρ. (1951) -
Λίγα λόγια τσαι δεμένα, για να ν τάχεις κερδισμένα
Τσαντίλης, Χαρ. (1951) -
Μάης ο πενταφάγουτος τσαι πάλι πεινασμένος
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Τον Μάη μεγαλώνει η ημέρα και ο άνθρωπος τρώει, τρώει και πάλι πεινασμένος είναι -
Με το ννό πλουταίν' η κόρη με τη γνώσι η ακαμάτρα (η τεμπέλα)
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)Φρούδαι ελπίδες – χίμαιρα -
Μεγάλο καράβι, μεγάλα καρφία
Τσαντίλης, Χαρ. (1951)